476. در حال طواف مستحب است بگویی: «أللَّهُمَّ إنِّي أسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي يُمْشى بِهِ عَلى طَلَلِ الْماءِ كَما يُمْشى بِهِ عَلى جُدَدِ الأَرْضِ وَأسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الّذِيْ يَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُكَ وَأسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي تَهْتَزُّ لَهُ اَقْدامُ مَلائِكَتِكَ وَأسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعاكَ بِهِ مُوسى مِنْ جانِبِ الطُورِ فاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأ لْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ وَأسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الّذي غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه وآله ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَما تَأخَّرَ وأتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ أن تَجعَلني مِنَ الصَّالحين وأن تَقبل تَوبتي»
ـ پس از آن هر دعائی که دوست داری بخوان و هر حاجتی داری از خداوند بخواه.
ـ وقتی که مقابل در کعبه رسیدی بر پیغمبر و آل او صلوات بفرست،
ـ در فاصله بین رکن یمانی و حجر الأسود بگو: «رَبّنا آتِنا في الدّنيا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ».
ـ و باز هنگام طواف مستحب است بگویی: «أللَّهُمَّ إنِّي إلَيْكَ فَقِيْرٌ وَإنِّي خائِفٌ مُسْتَجِيْرٌ فَلا تُغَيِّرْ جِسْمِي وَلا تُبَدِّلْ إسْمِي».
و از حضرت صادق (علیه السلام) روایت شده که فرموده است: هنگامی که علی بن الحسین (علیه السلام) به حجر اسماعیل می رسید قبل از اینکه به ناودان برسد سر خود را به طرف بالا می برد، پس می فرمود درحالی که به ناودان نگاه می کرد: «اللهُمّ أدْخِلْنِي الْجَنّةَ وَأجِرْنِي مِنَ النّارِ بِرَحْمَتِكَ وَعافِنِي مِنَ السّقْمِ وَأوْسِعْ عَلَيّ مِنَ الرّزْقِ الْحَلالِ وَادْرَأْ عَنّي شَرّ فَسَقَةِ الجِنّ وَالْإنْسِ وَشَرّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ».
و در روایت صحیح از حضرت صادق (علیه السلام) آمده است: اینکه پس از گذشتن از حجر اسماعیل و رسیدن به پشت کعبه می فرمود: «يا ذَا الْمَنّ وَالطّوْلِ ياذَا الْجُودِ وَالْكَرَمِ إنّ عَمَلِي ضَعِيفٌ فَضاعِفْهُ لِي وَتَقَبّلْهُ مِنّي إنّكَ أنْتَ السّمِيْعُ الْعَلِيْمُ»
و از حضرت ابوالحسن الرضا (علیه السلام) نقل شده است: اینکه وقتی رسید به محاذی رکن یمانی ایستاد، پس دو دستهای خود را بلند کرد سپس فرمود: «يا أللّهُ يا وَلِيّ الْعافِيَةِ وَخَالِقَ الْعافِيَةِ وَرَازِقَ الْعافِيَةِ وَالْمُنْعِمُ بِالْعافِيَةِ وَالْمَنّانُ بِالعافِيَةِ والمُتَفَضّلُ بِالْعافِيَةِ عَلَيّ وَعَلى جَمِيعِ خَلْقِكَ يا رَحْمنَ الدّنْيا وَالآخِرَةِ وَرَحيْمَهُما صَلّ عَلى مُحَمّدٍ وَآلِ مُحَمّدٍ وَارْزُقْنَا الْعافِيَةَ وَتَمامَ الْعافِيَةِ وَشُكْرَ الْعافِيَةِ في الدّنْيا وَالآخِرَةِ ياأرْحَمَ الرّاحِمِيْنَ».
و از حضرت صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرموده: اگر از طوافت فارغ شدی و به پشت کعبه رسیدی ـ که محاذی مستجار قبل از رکن یمانی بافصله کمی است ـ پس دستهای خود را بر خانه فرش نما، و بدن و روی خود را به خانه بچسبان و بگو: «اللهُمّ الْبَيْتُ بَيْتُكَ وَالْعَبْدُ عَبْدُكَ وَهذا مَكانُ الْعائِذِ بِكَ مِنَ النّارِ».
پس به آنچه از تو سر زده برای پروردگارت اقرار کن، زیرا هیچ بندۀ مؤمنی اقرار نکند برای پروردگارش به گناهان خود در این مکان جز اینکه خداوند او را ببخشد ان شاءاللّه تعالی.
و می گویی: «اللَّهُمَّ مِنْ قَبْلِكَ الرَوْحُ والفَرَجُ والعافيةُ، الَّلهُمَّ إنَّ عملي ضعيفٌ فضاعِفَهُ لي، واغْفِر لي ما اطَّلَعْت عَلَيهِ منِّي، وخفي علي خَلقكّ».
سپس به خدا پناه ببر از آتش، و آنچه می خواهی دعا کن، پس استلام رکن یمانی را، سپس بیا به طرف حجر الأسود.
و در روایت دیگری از آن حضرت نقل شده است که فرمود: سپس استقبال کن رکن یمانی را و رکنی که حجر الأسود در آن است، و به همانجا ختم کن، و می گویی: «أللَّهُمَّ قَنِّعْنِي بِما رَزَقْتَني وَبارِكْ لِي فِيما آتَيْتَني».
و مستحب است برای طواف کننده اینکه استلام کند همه ارکان را در هر شوطی، و اینکه در وقت استلام حجر الاسود بگوید: «أمانَتي أدَّيْتُها وَمِيثاقي تَعاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لِي بِالْمُوافاةِ».