543. در سعی بین صفا و مروه امور ذیل مستحب است:
1. با آرامش و وقار به طرف صفا برود.
2. وقتی که به صفا رسید، به سمت رکن حجر الاسود بایستد و به کعبه نگاه کند و خدا را حمد و ثنا بگوید و نعمت های الهی را به یاد آ ورد، سپس این اذکار را بگوید:
ـ «اللّهُ أكْبَرُ»؛ هفت مرتبه
ـ «الحمد لله»؛ هفت مرتبه
ـ «لا اله الا الله»؛ هفت مرتبه
ـ «لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَيُمِيْتُ وَهُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»؛ هفت مرتبه.
سپس بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد و بعد از آن سه مرتبه بگوید: «اللّهُ أكْبَرُ عَلي ما هَدانا وَالْحَمْدُ للّهِ عَلي ما أبْلانا وَالْحَمْدُ للّهِ الْحَيّ الْقَيّومِ وَالْحَمْدُ للّهِ الْحَيّ الدّائِمِ».
سپس سه مرتبه بگوید: «أشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلّا اللّهُ وَأشْهَدُ أنّ مُحَمّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ لا نَعْبُدُ إلّا إيّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ».
سپس سه مرتبه بگوید: «أللّهُمّ إنّي أسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعافِيَةَ وَالْيَقينَ في الدّنْيا وَالآخِرَةِ».
سپس سه مرتبه بگوید: «أللّهُمّ آتِنا في الدّنْيا حَسَنَةً وَفي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ».
بعد صد مرتبه «الله اکبر» بگوید، و صد مرتبه «لا اله الا الله»، و صد مرتبه «الحمدلله» و صد مرتبه «سبحان الله»، بعد بگوید: «لا إلهَ إلّا اللّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَغَلَبَ الأحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَحْدَهُ، أللّهُمّ بارِكْ لِي في الْمَوْتِ وَفِيما بَعْدَ الْمَوْتِ، أللّهُمّ إنّي أعُوذُ بِكَ مِنْ ظُلْمَةِ الْقَبْرِ وَوَحْشَتِهِ أللّهُمّ أظِلّني في ظِلّ عَرْشِكَ يَوْمَ لا ظِلّ إلّا ظِلّكَ».
و دین و خود و اهل و عیالش را به خدا بسپارد و این کار را زیاد کند، پس بگوید: «أسْتَوْدِعُ اللّهَ الرّحْمنَ الرّحِيمَ الّذي لا تَضِيعُ وَدائِعُهُ دِيني وَنَفْسي وَأهْلي، أللّهُمّ اسْتَعْمِلْني عَلي كتابِكَ وَسُنّةِ نَبِيّكَ وَتَوَفّني عَلي مِلّتِهِ وَأعِذْني مِنَ الْفِتْنَةِ».
سپس سه مرتبه «الله أکبرّ» بگوید، سپس آن را دو بار بجا آورد، سپس یک بار تکبیر بگوید، و بعد آن را دوباره بجا آورد، و اگر همه آن را نتواند پس مقداری را که می تواند انجام دهد.
و از امیر المؤمنین (علیه السلام) روایت شده است: آن حضرت وقتی بالای صفا قرار می گرفت به طرف کعبه روی می کرد، و بعد دو دست خود را بلند می کرد، سپس می فرمود: «أللّهُمّ اغْفِرْ لِي كُلّ ذَنْبٍ أذْنَبْتُهُ قَطّ فَاِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَيّ بِالْمَغْفِرَةِ فَاِنّكَ أنْتَ الْغَفُورُ الرّحِيمُ، أللّهُمّ افْعَلْ بي ما أنْتَ أهْلُهُ فَاِنّكَ اِنْ تَفْعَلْ بِي ما أنْتَ أهْلُهُ تَرْحَمْني وَإنْ تُعَذّبني فَأَنْتَ غَنيّ عَنْ عَذابي وَأنَا مُحْتاجٌ إلي رَحْمَتِكَ. فَيامَنْ أنَا مُحْتاجٌ إلي رَحْمَتِهِ ارْحَمْني، أللّهُمّ لا تَفْعَلْ بي ما أنَا أهْلُهُ، فَاِنّكَ إنْ تَفْعَلْ بي ما أنا أهْلُهُ تُعَذّبْني وَلَمْ تَظْلِمْني أصْبَحْتُ أتّقي عَدْلَكَ وَلا أخافُ جَوْرَكَ فَيامَنْ هُوَ عَدْلٌ لا يَجُورُ اِرْحَمْني».
3. گریستن در حال سعی و کوشش برای به گریه انداختن خود مستحب است.
4. در حال سعی خدا را بسیار بخواند و اظهار نیاز به پیشگاه او نماید.
544. مستحب است در حال سعی، با آرامش و وقار راه برود و فاصله دو خط سبز رنگ که با چراغ سبز نیز مشخص شده و در سابق فاصله میان مناره اوّل و مناره دوّم بوده، آهسته بدود و در شوط های بعدی نیز این کار مستحب است.
545. برای زنان آهسته دویدن و در آن قسمتی که در مسأله قبل گفته شد، مستحب نیست.
546. اموری که بر صفا بجا آورده مستحب است بر مروه نیز بجا آورد.