و در آن چند مسأله است:
مسألۀ 1- واجب است وقوف به عرفات - که محلی است معروف و محدود است به حدود معروفه -به قصد قربت و خالص مثل سایر عبادات.
مسألۀ 2- مراد از وقوف،بودن در آن مکان است چه سواره و چه پیاده یا نشسته یا خوابیده یا در حال راه رفتن،به هر حال که باشد کافی است.
مسألۀ 3- اگر در تمام وقت بیهوش باشد یا خواب،وقوف او باطل است.
مسألۀ 4- به احتیاط واجب لازم است در عرفات باشد از بعد از زوال روز نهم تا غروب شرعی که وقت نماز مغرب است،پس جایز نیست تأخیر بیندازد و در وقت عصر بیاید و توقف کند.
مسألۀ 5- تأخیر انداختن از اول ظهر اگر کم باشد مثلاً به مقدار نماز ظهر و عصر که جمع بین آنها کند،معلوم نیست حرام باشد،ولی احتیاط آن است که تأخیر نیندازد.
مسألۀ 6- بودن در مجموع بعد از ظهر تا مغرب گرچه واجب است چنانچه گذشت،لکن تمام آن رکن نیست که حج به ترک آن باطل شود، پس اگر مقدار کمی توقف کند و برود یا طرف عصر بیاید و توقف کند، حج او صحیح است،اگر چه توقف نکردن از روی عمد و علم باشد.
مسألۀ 7- آنچه در وقوف رکن است مسمای وقوف است؛به این معنی که گفته شود قدری در عرفات بوده،هر چند خیلی کم باشد مثل یک دقیقه یا دو دقیقه،پس اگر هیچ به عرفات نرود،رکن را ترک کرده.
مسألۀ 8- اگر از روی عمد و علم،وقوف رکنی را ترک کند؛یعنی در هیچ جزء از بعد از ظهر تا مغرب در عرفات نباشد،حجش باطل است،و کفایت نمیکند برای او وقوف در شب عید که وقوف اضطراری است.
مسألۀ 9- اگر کسی عمداً پیش از غروب شرعی از عرفات کوچ کند و از حدود عرفات بیرون رود و پس از آن نادم شود و برگردد و تا غروب توقف کند،چیزی بر او نیست بنا بر اقوی،لکن احتیاط در کفاره است به یک شتر،و همچنین اگر بدون آنکه پشیمان شود از کار خود،برای حاجتی برگردد،لکن بعد از رسیدن با قصد قربت توقف کند،چیزی بر او نیست.
مسألۀ 10- اگر در فرض سابق مراجعت نکرد،کفارۀ آن یک شتر است که باید در راه خدا قربانی کند هرجا بخواهد،و احتیاط مستحب آن است که در مکه قربانی کند،و اگر متمکن از قربانی نباشد،هجده روز روزه بگیرد،و احتیاط مستحب آن است که پشت سر هم روزه بگیرد.
مسألۀ 11- اگر سهواً کوچ کرد و بیرون رفت،پس اگر یادش آمد،باید مراجعت کند،و اگر مراجعت نکرد گناهکار است،لکن کفاره ندارد بنا بر اقوی گرچه احوط است،و اگر یادش نیامد چیزی بر او نیست.
مسألۀ 12- اگر کسی از روی ندانستن مسأله،آنچه ذکر شد بکند حکم او حکم کسی است که سهواً کرده است.
مسألۀ 13- اگر کسی به واسطۀ عذری مثل فراموشی و تنگی وقت و مثل آن،از ظهر نهم تا غروب شرعی در عرفات نباشد و هیچ جزئی از زمان را درک نکند،کافی است که مقداری از شب عید را هر چند اندک باشد در عرفات باشد،و این زمان را وقت اضطراری عرفه میگویند.
مسألۀ 14- اگر کسی که به واسطۀ عذر،روز نهم را وقوف نکرده و شب دهم را عمداً و بیعذر در عرفات توقف نکند،ظاهراً حج او باطل میشود،اگر چه درک کند وقوف به مشعر را.
مسألۀ 15- اگر کسی به واسطۀ فراموشی یا غفلت یا عذر دیگر ترک کند وقوف به عرفات را در روز نهم که وقت اختیاری است و در شب دهم که وقت اضطراری است کفایت میکند در صحیح بودن حج او که وقوف اختیاری مشعر را درک کند،چنانچه خواهد آمد.