1046
1047
1.همین که حاجی به حرم رسید،پیاده شده و به جهت دخول حرم غسل نماید.
2.از برای تواضع و فروتنی نسبت به حضرت حق جلّ و علا پابرهنه شده و نعلین خود را در دست گرفته داخل حرم شود،و این عمل ثواب زیادی دارد.
3.وقت دخول حرم این دعا را بخواند: «اَللّهُمَّ انَّکَ قُلْتَ فی کِتابِکَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ: وَ أَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلی کُلِّ ضامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ ،اَللّهُمَّ انّی ارْجُو انْ اکُونَ مِمَّنْ اجابَ دَعْوَتَکَ،وَ قَدْ جِئْتُ مِنْ شُقَّةٍ بَعیدَةٍ وَ فَجٍّ عَمیقٍ،سامِعاً لِنِدائِکَ،وَ مُسْتَجیباً لَکَ،مُطیعاً لِأَمْرِکَ،وَ کُلُّ ذلِکَ بِفَضْلِکَ عَلی وَ احْسانِکَ الَیَّ، فَلَکَ الْحَمْدُ عَلی ما وَفَّقْتَنی لَهُ،أبْتَغِیبِ ذلِکَ الزُّلْفَةَ عِنْدَکَ،وَ الْقُرْبَةَ الَیْکَ، وَ الْمَنْزِلَةَ لَدَیْکَ،وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبی،وَ التَّوْبَةَ عَلی مِنْها بِمَنِّکَ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،وَ حَرِّمْ بَدَنی عَلی النّارِ،وَ آمِنّی مِنْ عَذابِکَ وَ عِقابِکَ،بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرّاحِمینَ».
4.وقت دخول حرم مقداری از علف (اذخر)گرفته آن را بجود.
برای دخول مکۀ معظمه نیز مستحب است مکلف غسل بنماید،و هنگامی که وارد مکه میشود با حالت تواضع وارد شود،و کسی که از راه مدینه برود از بالای مکه داخل شده و وقت بیرون آمدن از پایین آن بیرون آید.
مستحب است مکلف برای دخول مسجد الحرام غسل بنماید،و همچنین مستحب است با پای برهنه و با حالت سکینه و وقار وارد شود و هنگام ورود از درب «بنی شیبه»وارد شود،و گفتهاند که باب بنی شیبه در حال کنونی مقابل باب السلام است؛بنا بر این نیکو این است که شخص از باب السلام وارد شده و مستقیماً بیاید تا از ستونها بگذرد.
و مستحب است بر درب مسجد الحرام ایستاده،بگوید: «اَلسَّلامُ عَلی کَ ایُّهَا النَّبِی وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ،بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ مِنَ اللّهِ وَ ما شاءَ اللّهُ،السَّلامُ عَلی انْبِیاءِ اللّهِ وَ رُسُلِهِ،اَلسَّلامُ عَلی رَسُولِ اللّهِ، السَّلامُ عَلی ابْراهیمَ خَلیلِ اللّهِ،وَ الْحَمْدُ رَبِّ الْعالَمینَ».
و در روایت دیگر وارد است که نزد درب مسجد بگوید: «بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ مِنَ اللّهِ وَ الَی اللّهِ وَ ما شاءَ اللّهُ وَ عَلی مِلَّةِ رَسُولِ اللّهِ - صَلَّی اللّهُ عَلی هِ وَ آلِهِ - وَ خَیْرُ الْأَسْماءِ للّهِ،وَ الْحَمْدُ للّهِ،وَ السَّلامُ عَلی رَسُولِ اللّهِ،اَلسَّلامُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ،اَلسَّلامُ عَلی کَ ایُّهَا النَّبِی وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ،اَلسَّلامُ عَلی انْبِیاءِ اللّهِ وَ رُسُلِهِ،اَلسَّلامُ عَلی خَلیلِ اللّهِ الرَّحْمنِ،اَلسَّلامُ عَلی الْمُرْسَلینَ وَ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمینَ،اَلسَّلامُ عَلی نا وَ عَلی عِبادِ اللّهِ الصّالِحینَ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بارِکَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلِ مُحَمَّدٍ،کَما صَلَّی تَ وَ بارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلی ابْراهیمَ وَ آلِ ابْراهیمَ،اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی ابْراهیمَ خَلیلِکَ وَ عَلی انْبِیائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ سَلِّمْ عَلی هِمْ،وَ سَلامٌ عَلی الْمُرْسَلینَ وَ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمینَ،اَللّهُمَّ افْتَحْ لی أَبْوابَ رَحْمَتِکَ وَ اسْتَعْمِلْنی فی طاعَتِکَ وَ مَرْضاتِکَ وَ احْفَظْنی بِحِفْظِ الْایمانِ أَبَداً ما ابْقَیْتَنی جَلَّ ثَناءُ وَجْهِکَ، الْحَمْدُ للّهِ الَّذی جَعَلَنی مِنْ وَفْدِهِ وَ زُوّارِهِ،وَ جَعَلَنی مِمَّنْ یَعْمُرُ مَساجِدَهُ، وَ جَعَلَنی مِمَّنْ یُناجیهِ،اللّهُمَّ انّی عَبْدُکَ وَ زائِرُکَ فی بَیْتِکَ،وَ عَلی کُلِّ مَأتِیحَقٌّ لِمَنْ أتاهُ وَ زارَهُ،وَ أَنْتَ خَیْرُ مَأتِی وَ أَکْرَمُ مَزُورٍ فَأَسْأَلُکَ یا اللّهُ یا رَحْمنُ بِأَنَّکَ انْتَ اللّهُ لا الهَ الّا انْتَ،وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ،بِاَنَّکَ واحِدٌ احَدٌ صَمَدٌ،لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ (لَکَ خ ل)کُفُواً أَحَدٌ،وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ،صَلَّی اللّهُ عَلی هِ وَ عَلی اهْلِ بَیْتِهِ،یا جَوادُ یا کَریمُ یا ماجِدُ یا جَبّارُ یا کَریمُ،أَسْأَلُکَ انْ تَجْعَلَ تُحْفَتَکَ ایّای بِزِیارَتی إِیّاکَ أَوَّلَ شَیْءٍ تُعْطِیِنی فَکاکَ رَقَبَتی مِنَ النّارِ».
پس سه مرتبه میگوید: «اَللّهُمَّ فُکَّ رَقَبَتی مِنَ النّارِ».
پس میگوید: «وَ أَوْسِعْ عَلی مِنْ رِزْقِکَ الْحَلالِ الطَّیِّبِ،وَ ادْرَأ عَنّی شَرَّ شَیاطینِ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ».
پس داخل مسجد الحرام شود و رو به کعبه دستها را بلند نموده و بگوید: «اَللّهُمَّ انّی أَسْأَلُکَ فی مَقامی هذا،وَ فی أَوَّلِ مَناسِکی أَنْ تَقْبَلَ تَوْبَتی وَ أَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ خَطیئَتی وَ أَنْ تَضَعَ عَنّی وِزْری،الْحَمْدُ للّهِ الَّذی بَلَّغَنی بَیْتَهُ الْحَرامَ،اللّهُمَّ انّی أَشْهَدُ انَّ هذا بَیْتُکَ الْحَرامُ الَّذی جَعَلْتَهُ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ أَمْناً مُبارَکاً وَ هُدی لِلْعالَمینَ،اَللّهُمَّ انّی عَبْدُکَ،وَ الْبَلَدَ بَلَدُکَ وَ الْبَیْتَ بَیْتُکَ،جِئْتُ أَطْلُبُ رَحْمَتَکَ،وَ أُؤُمُّ طاعَتَکَ،مُطیعاً لِأَمْرِکَ،راضِیاً بِقَدَرِکَ،أَسْأَلُکَ مَسْأَلَةَ الْفَقیرِ الَیْکَ الْخائِفِ لِعُقُوبَتِکَ،اللّهُمَّ افْتَحْ لی أَبْوابَ رَحْمَتِکَ وَ اسْتَعْمِلْنی بِطاعَتِکَ وَ مَرْضاتِکَ».
و بعد خطاب میکند به سوی کعبه و میگوید: «اَلْحَمْدُ للّهِ الَّذی عَظَّمَکِ وَ شَرَّفَکِ وَ کَرَّمَکِ وَ جَعَلَکِ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ امْناً مُبارَکاً وَ هُدی لِلْعالَمینَ».
و مستحب است وقتی که محاذی حجر الأسود شد،بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لا الهَ الّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ،وَ أَنَّ مُحَمَّدً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، آمَنْتُ بِاللّهِ وَ کَفَرْتُ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغوتِ وَ اللّاتِ وَ الْعُزّی،وَ بِعِبادَةِ الشَّیْطانِ وَ بِعِبادَةِ کُلِّ نِدٍّ یُدْعی مِنْ دُونِ اللّهِ».
و هنگامی که نظرش به حجر الأسود افتاد متوجه به سوی او شود و بگوید: «اَلْحَمْدُ للّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدی لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللّهُ،سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ للّهِ وَ لا الهَ الّا اللّهُ وَ اللّهُ اکْبَرُ،اللّهُ اکْبَرُ مِنْ خَلْقِهِ،وَ اللّهُ اکْبَرُ مِمّا اخْشی وَ احْذَرُ،لا الهَ الّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ،لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، یُحْیی وَ یُمیتُ،وَ یُمیتُ وَ یُحْیی،وَ هُوَ حَی لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ،وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،وَ بارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،کَاَفْضَلِ ما صَلَّیتَ وَ بارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلی ابْراهیمَ،وَ آلِ ابْراهیمَ،اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،وَ سَلامٌ عَلی جَمیعِ النَّبِیّینَ وَ الْمُرْسَلینَ وَ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمینَ،اللّهُمَّ انّی أُومِنُ بِوَعْدِکَ وَ أُصَدِّقُ رُسُلَکَ،وَ اتَّبِعُ کِتابَکَ».
و در روایت معتبر وارد است که وقتی که نزدیک حجر الأسود رسیدی دستهای خود را بلند کن و حمد و ثنای اله یرا به جا آور،و صلوات بر پیغمبر بفرست و از خداوند عالم بخواه که حج تو را قبول کند،پس از آن حجر را بوسیده و استلام نما،و اگر بوسیدن ممکن نشد استلام نما،و اگر آن هم ممکن نشد اشاره به آن کن و بگو: «اَللّهُمَّ أَمانَتی أَدَّیْتُها وَ میثاقی تَعاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لی بِالْمُوافاةِ،اَللّهُمَّ تَصْدیقاً بِکِتابِکَ وَ عَلی سُنَّةِ نَبِیَّکَ صَلَواتُکَ عَلیهِ وَ آلِهِ،أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ الَّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،آمَنْتُ بِاللّهِ،وَ کَفَرْتُ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغُوتِ وَ اللّاتِ وَ الْعُزّی،وَ عِبادَةِ الشَّیْطانِ،وَ عِبادَةِ کُلِّ نِدٍّ یُدْعی مِنْ دُونِ اللّهِ».
و اگر نتوانی همه را بخوانی بعضی را بخوان و بگو: «اللّهُمَّ إِلَیْکَ بَسَطْتُ یَدی،وَ فیما عِنْدَکَ عَظُمَتْ رَغْبَتی،فَاقْبَلْ سُبْحَتی،وَ اغْفِرْ لی وَ ارْحَمْنی،اللّهُمَّ إِنّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکُفْرِ وَ الْفَقْرِ وَ مَواقِفِ الْخِزْی فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ».