آنچه از آداب احرام پيش از اين ذكر شد، در احرام حجّ نيز جارى است.
1- هر گاه احرام حجّ بست و از مكّه خارج شد، مستحب است در راهش به منى تلبيه را با صداى غير بلند بگويد، تا اين كه مشرف بر سرزمين «أبطح» شود، كه از آن جا به بعد مستحب است تلبيه را با صداى بلند بگويد.
و هنگامى كه متوجّه به منى شود مستحب است بگويد: «أللَّهُمَّ اِيّاكَ أرْجُو وَاِيّاكَ أدْعُو فَبَلِّغْني أمَلِي وَأصْلِحْ لي عَمَلي»
2- با آرامش و وقار به طرف منى حركت كند در حالى كه مشغول ذكر خدا باشد، و چون به آن جا رسيد بگويد: «اَلْحَمْدُ للّهِ الَّذي أقْدَمَنِيها صالِحاً في عافِيَةٍ وَبَلَّغَني هذا الْمَكانِ».
سپس بگوید: «أللَّهُمَّ هذِهِ مِنى وَهِيَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلَيْنا مِنَ الْمَناسِكِ فَأَسْأَلُكَ أنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِما مَنَنْتَ عَلى أَنْبِيائِكَ فَإنَّما أَنَا عَبْدُكَ وَفي قَبْضَتِكَ»
3- و مستحب است شب عرفه را در منى بماند و شب را در طاعت خداوند متعال به آخر برساند، و افضل آن است كه عباداتش- مخصوصا نمازهايش- در مسجد «خيف» باشد، و پس از خواندن نماز صبح تا طلوع آفتاب مشغول تعقيب شود، سپس عازم عرفات شود، و مىتواند پس از طلوع فجر از منى خارج شود و اولى بلكه احتياط مستحب آن است كه پيش از طلوع آفتاب از «وادى محسّر» نگذرد، و خارج شدن پيش از طلوع فجر از منى مكروه است.
4- و هنگامى كه به عرفات متوجّه شد مستحب است كه بگويد: «اَللَّهُمَّ اِلَيْكَ صَمَدْتُ وَاِيّاكَ اعْتَمَدْتُ وَوَجْهَكَ أرَدْتُ أسْأَلُكَ أنْ تُبارِكَ لِي في رِحْلَتي وَأنْ تَقْضِيَ لِي حاجَتي وَأنْ تَجْعَلَني مِمَّنْ تُباهي بِهِ اليَوْمَ مَنْ هُوَ أفْضَلُ مِنّي»
سپس تلبيه را تا رسيدن به عرفات بگويد.