آداب وقوف در مزدلفه نيز بسيار است و ما بعضى از آنها را ذكر مىكنيم:
1- آن كه با آرامش و وقار و در حال استغفار كردن از عرفات كوچ كند و به طرف مزدلفه حركت كند، و چون به «كثيب احمر»- يعنى تپهاى كه خاكش قرمز است- واقع در طرف راست راه رسيد، بگويد: «اللّهُمَّ ارْحَمْ موقفِى، وَ زِدْ في عَمَلي، وَ سَلِّمْ دِينِي، وَ تَقَبَّلْ مَناسِكِىْ».
2- آن كه در راه رفتن ميانهروى كند.
3- آن كه نماز مغرب و عشاء را پشت سرهم و بدون فاصله با يك اذان و دو اقامه در مزدلفه بخواند.
4- آن كه وسط دشت طرف راست راه نزديك به مشعر نزول توقف- نمايد، و مستحب است كسى كه سفر اوّل حجّش مىباشد، بر زمين مشعر قدم بگذارد.
5- احياى آن شب به عبادت و دعاهاى وارد شده و غير آن و از جملۀ دعاهايى كه وارد شده اين است: «اللّهُمَّ هذِهِ جَمْعٌ؛ اللّهُمَّ إنِّي أسْأَلُكَ أنْ تَجْمَعَ لِي فِيها جَوامِعَ الْخَيرِ. اللّهُمَّ لاتُؤْيِسْنِي مِنَ الْخَيْرِ الَّذِي سَأَلْتُكَ أنْ تَجْمَعَهُ لِي فِي قَلْبِي وَ أطْلُبُ الَيْكَ أنْ تُعَرِّفَنِي ما عَرَّفْتَ أوْلِيآءَكَ فِي مَنْزِلِي هذا وَأنْ تَقِيَنِي جَوامِعَ الشَّرِ».
6- آن كه هنگام طلوع فجر با طهارت باشد، و پس از خواندن نماز صبح حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و نعمتها و امتحانهاى الهى را كه براى او پيش آمده به قدرى كه مىتواند به ياد آورد و بر پيغمبر (صلى اللّه عليه و اله و سلم) درود فرستد، سپس بگويد:اللّهُمَّ رَبَّ الْمشعرالحرام فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النّارِ وَ أوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلالِ وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ وَالْانْسِ. اللّهُمَّ أنْتَ خَيْرُ مَطْلُوبٍ الَيهِ وَخَيرُ مَدْعُوٍّ وَخَيْرُ مَسْؤُولٍ وَلِكُلِّ وافِدٍ جائِزَةٌ، فَاجْعَلْ جائِزَتِي فِي مَوْطِنِى هَذا أنْ تُقِيلَنِي عَثْرَتِي وَتَقْبَلَ مَعْذِرَتِي وَ أنْ تَجاوَزَ عَنْ خَطِيئَتِي، ثُمَّ اجْعَلِ التَّقْوى مِنَ الدُّنْيا زادِي».
7- آن كه ريگهاى رمى جمرات را از مزدلفه بردارد، و عدد آنها هفتاد است.
8- سعى و آن عبارت است از اين كه در مسير رفتن به منى وادى محسّر را با سرعت طى كند، و مقدار سعى به صد گام تقدير شده است، و بگويد: «اللّهُمَّ سَلِّمْ لِي عَهْدِي وَاقْبَلْ تَوْبَتِي وَأَجِبْ دَعْوَتِي وَاخْلُفْنِي بِخَيْرٍ فِي مَنْ تَرَكْتُ بَعْدِي».