هفتمين و هشتمين و نهمين واجب حجّ، طواف و نماز آن و سعى است، و چگونگى و شرايط و خصوصيات آنها همان است كه در طواف عمره و نماز و سعى آن گذشت..
مسأله 407- در حجّ تمتّع واجب است طواف پس از حلق يا تقصير انجام شود، و چنانچه از روى علم و عمد پيش از آن انجام دهد، بايد پس از حلق يا تقصير دوباره طواف را انجام دهد و يك گوسفند كفّاره بدهد.
مسأله 408- مستحب است طواف حجّ در روز عيد انجام شود، و تأخير آن تا آخر ذى الحجّه جايز است، ولى تأخير براى كسى كه حجّ تمتّع انجام مىدهد مكروه است.
مسأله 409- تقديم طواف حجّ و نماز آن و سعى بر وقوف در عرفات و مشعر، جايز نيست، مگر براى پير، و زنى كه مىترسد پس از وقوف حيض شود، و مريض و معلول و كسى كه مىترسد نتواند به مكّه برود و طواف كند، كه براى اينها جايز است پس از بستن احرام حجّ و پيش از دو وقوف، طواف و نمازش را به جا آورند، و سعى را در وقت خودش پس از اعمال روز عيد انجام دهند، و احتياط واجب آن است كه سعى را پس از نماز طواف انجام دهند و در وقت خودش نيز دوباره به جا آورند.
و اما كسى كه ترس دارد كه پس از منى دوباره به مكّه رفتن براى او مهيّا نشود، سعيش را نيز پس از نماز طواف به جا مىآورد، و لازم نيست دوباره آن را در وقت خودش انجام دهد.
و اگر براى افراد مورد استثنا- بعد از آن كه طواف و نماز و يا حتى سعى را هم مقدّم داشتند- تمكّن از انجام آنها بعد از اعمال منى تا آخر ذى الحجّه فراهم شد، اعادۀ آنها بر آنان لازم نيست،اگر چه سزاوارتر است.
مسأله 410- كسى كه متمكّن نيست پس از اعمال منى به مكّه برگردد- مانند كسى كه بر جان خود مىترسد- جايز است طواف نساء و نمازش را پيش از وقوف در عرفات و مشعر انجام دهد.
مسأله 411- زنى كه حائض يا نفساء است و نمىتواند آن قدر در مكّه بماند تا پس از پاك شدن طواف و نمازش را انجام دهد، بايد براى طواف و نمازش نايب بگيرد، و پس از آن كه نايب آن دو را به جا آورد خودش سعى را انجام دهد.
مسأله 412- كسى كه حجّ تمتّع انجام مىدهد، پس از انجام طواف و نمازش و سعى، تمام چيزهايى كه به واسطۀ احرام بر او حرام شده بود براى او حلال مىشود، مگر زن، و اقوى آن است كه در مورد زن فقط آميزش حرام است، اگر چه احتياط مستحب آن است كه از بقيّۀ لذّتهايى كه در عنوان سوم و چهارم و پنجم از محرّمات احرام ذكر شد، نيز اجتناب شود.
مسأله 413- كسى كه براى او تقديم طواف حجّ و نماز آن و سعى بلكه حتى تقديم طواف نساء جايز است- كه در مسائل قبل بيان شد- تا زمانى كه اعمال منى را از رمى و ذبح و حلق يا تقصير انجام نداده است از احرام خارج نمىشود.