مسأله 514ـ حرمت قطع گياه و درخت حرم، اختصاص به حال احرام و شخصِ مُحرم ندارد; بلکه بر همه کس حرام است.
مسأله 515ـ اگر گياه يا درختى در منزل انسان باشد، چنانچه خودش آن را کاشته باشد قطع آن جايز است، و اگر ديگرى کاشته قطع آن نيز مانعى ندارد; ولى احتياط مستحب آن است که آن را قطع نکند; امّا قطع درختان و گياهان خودرو ـ که قبل از بناى منزل در آن بوده ـ حرام است.
مسأله 516ـ گياه أذخر که يکى از گياهان خوشبو است از حکم بالا مستثنى است و قطع آن مانعى ندارد.
مسأله 517ـ اگر به صورت متعارف و عادى راه برود، و گياهى بر اثر راه رفتن قطع شود، اشکالى ندارد.
مسأله 518ـ اگر حيوانى همراه داشته باشد نمى تواند از گياهان و علفهاى حرم براى او بچيند; ولى جايز است حيوان را رها کند تا خودش علف بخورد.
مسأله 519ـ چنانچه درختى را که قطع آن جايز نيست قطع کند، احتياط آن است که يک گاو کفّاره دهد; خواه آن درخت بزرگ باشد، يا کوچک.
مسأله 520ـ اگر قسمتى از درخت را قطع کند، نه همه آن را، لازم است قيمت آن را به عنوان کفّاره بپردازد.
مسأله 521ـ قطع گياه حرم کفّاره اى جز استغفار ندارد.
مسأله 522ـ اگر نايب موجبات کفّاره را انجام دهد، کفّاره بر عهده خود اوست، نه منوب عنه.