در حال طواف مستحب است بگوید: «اَللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی یُمْشی بِه عَلی طَلَلِ الْماءِ، کَما یُمْشی بِه عَلی جَدَدِ الاَْرْضِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی یَهْتَزُّلَهُ عَرْشُکَ، وَأَسْأَلُکَ بِاِسْمِکَ الَّذِی تَهْتَزُّ لَهُ أَقْدامُ مَلائِکَتِکَ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعاکَ بِهِ مُوسی مِنْ جانِبِ الطُّورِ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَأَلْقَیْتَ عَلَیْهِ مَحَبَّه مِنْکَ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّد صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَما تَأَخَّرَ، وَأَتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ، أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ» و حاجات خود را می خواهی.
و نیز مستحب است بگوید: «اَللّهُمَّ إِنِّی إِلَیْکَ فَقِیرٌ، وَإِنِّی خائِفٌ مُسْتَجِیرٌ، فَلا تُغَیِّرْ جِسْمِی وَلا تُبَدِّلِ اسْمِی».
سپس صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد به خصوص وقتی به در خانه کعبه می رسد و بگوید: «سائِلُکَ فَقِیرُکَ مِسْکِینُکَ بِبابِکَ، فَتَصَدَّقْ عَلَیْهِ بِالْجَنَّهِ. اَللّهُمَّ الْبَیْتُ بَیْتُکَ، وَالْحَرَمُ حَرَمُکَ، وَالْعَبْدُ عَبْدُکَ، وَهذا مَقامُ الْعائِذِ الْمُسْتَجِیرِ بِکَ مِنَ النّارِ، فَأَعْتِقْنِی وَ والِدَیَّ وَ أَهْلِی وَوُلْدِی وَإِخْوانِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنَ النّارِ، یا جَوادُ یا کَرِیمُ».
و چون به حجر حضرت اسماعیل علی نبینا و آله و علیه السلام برسد نگاه به ناودان طلا کند و بگوید: «اَللَّهُمَّ أدْخِلّنِی الجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَأجِرْنِی بِرَحْمَتِکَ مِنَ النَّارِ وَعَافِنِی مِنَ السُّقْمِ، وَ أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنَ الرِّزْقِ الحَلالِ، وَادْرَأ عَنِّی شَرَّ فَسَقَهِ الجِنِّ وَالإنْسِ، وَشَرَّ فَسَقَهِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ».
و چون از حجر بگذرد و به پشت کعبه برسد بگوید: «یَاذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، یَاذَا الجُوْدِ وَالْکَرَمِ، إِنَّ عَمَلِی ضَعِیفٌ فَضَاعِفْهُ وَتَقَبَّلْهُ مِنِّی إنَّکَ أنْتَ السَّمِیْعُ العَلِیْم».
و چون به رکن یمانی برسد دست بردارد و بگوید: «یَااللهُ یَا وَلِیَّ العَافِیَهِ، وَ خَالِقَ العَافِیَهِ، وَرَازِقَ العَافَیِه، وَالمُنْعِمُ بالعافیه، وَالمُتَفَضِّلُ بِالعَافِیَهِ عَلَی وَعَلی جَمِیْعِ خَلْقِکَ، یَا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالآخِرَهِ وَرَحِیْمَهُمَا، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنا العَافِیَهَ وَ تَمَامَ العَافِیَهِ وَشُکْرَ العَافِیَهِ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَهَ یَا أرْحَمَ الرَّاحِمِیْنَ».
پس سر به جانب کعبه بالا کند و بگوید: «اَلحَمْدُلِهِ الَّذِی شَرَّفَکِ وَعَظَّمَکِ، وَالْحَمْدُلِهِی الَّذِیْ بَعَثَ مُحَمَّداً نَبِیّاً وَ جَعَلَ عَلِیّاً إمَاماً. أللّهُمَّ اهْدِ لَهُ خِیَارَ خَلْقِکَ، وَجَنِّبْهُ شِرَارَ خَلْقِکَ».
و چون میان رکن یمانی و حجر الاسود برسد بگوید: «رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنهً، وَفِی الآخِرَهِ حَسَنَهً، وَقِنَا عَذَابَ النَّارَ».
و چون در شوط هفتم به مستجار رسد _ و آن پشت کعبه است _ نزدیک به رکن یمانی برابر در خانه بایستد، و دست ها را بگشاید رو به خانه، و روی خود و شکم خود را برساند به کعبه و بگوید: «اللَّهُمَّ البَیْتُ بَیْتُکَ، وَالعَبْدُ عَبْدُکَ، وَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ مِنَ النَّارِ. اَللّهُمَّ مِنْ قِبَلِکَ الرَّوْحُ وَالْفَرَجُ وَالْعَافِیَهُ. اَللّهُمَّ إنَّ عَمَلی ضَعِیفٌ فَضاعِفْهُ لِی، وَاغْفِرْ لِی مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنَّی وَخَفِیَ عَلَی خَلْقِکَ، أسْتَجِیْرُ بِاللهِ مِنَ النَّارِ».
و بگوید: «اَللّهُمَّ إنَّ عِنْدِی أفْوَاجاً مِنْ ذُنُوبٍ، وَأفْوَاجاً مِنْ خَطَایَا، وَعِنْدَکَ أفْواجٌ مِنْ رَحْمَهٍ، و أفْواجٌ مِنْ مَغْفِرَهٍ، یَا مَنِ اسْتَجَابَ لِأبْغَضِ خَلْقِهِ إذْ قَالَ أنْظِرْنِی إلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ اِسْتَجِبْ لی».
پس حاجت خود را بطلبد، و دعا بسیار کند و اقرار به گناهان خود کند هرچه داند مفصلاً، و هرچه را بخاطر نداشته باشد مجملاً اقرار نماید، و طلب آمرزش نماید که البته آمرزیده می شود، انشاء الله تعالی.
پس چون به حجر الاسود رسد بگوید: «اَللّهُمَّ قَنِّعْنی بِمَا رَزَقْتَنِی، وَبَارِکْ لِی فِیما آتَیْتَنِی».
و می باید کمال ملاحظه را بکند در هر مرتبه که می رود حجر را ببوسد، و اگر نتواند ببوسد، استلام کند، و اگر استلام، باعث زحمت باشد از دور اشاره کند، و هم چنین مستحب است استلام سایر ارکان، و هم چنین مستحب است که خود را به مستجار بمالد، و آ ن جا را نشان کند، و چون این اعمال را بجا آورد باز بجای خود رود، و از آن جا به طواف ادامه دهد، تا زیاده و کم، در طواف حاصل نشود.