مستحب است بعد از فراغ از نماز طواف و پیش از سعی به نزد چاه زمزم رفته مقداری از آب آن بیاشامد و به سر و پشت و شکم خود بریزد و بگوید: «اَللّهُمَّ اجْعَلهُ عِلْماً نافِعاً وَ رِزْقاً واسِعاً وَ شِفاءاً مِنْ کُلِّ داءٍ وَ سُقمٍ».
پس از آن به نزد حجرالاسود بیاید، و مستحب است از دری که محاذی حجرالاسود است به سوی صفا متوجه شود و با آرامی دل و بدن بالای صفا رفته و به خانه کعبه نظر کند و به رکنی که حجرالاسود در او است رو نماید و حمد و ثنای الهی را بجا آورد و نعمتهای الهی را به خاطر بیاورد آنگاه این اذکار را بگوید:
«الله أکبر» هفت مرتبه.
«الحمدلله» هفت مرتبه.
«لاإله إلاالله» هفت مرتبه.
«لا إلهَ إلا الله وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ المُلکُ وَ لَه الحَمدُ، یُحیی وَ یُمیتُ، وَ یُمیتُ وُ یُحیی، وَ هُو حَیٌّ لا یَموُتُ، وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَی ءٍ قَدیرٌ» سه مرتبه.
پس صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد، پس بگوید: «الله أکبرُ عَلی ما هَدانا، اَلحَمدُلله عَلی ما أولانا، وَ الْحَمدُ للهِ الحَیِّ القَیّوم، وَ الْحَمدُ للهِ الحَیِّ القَیّوم، وَ الْحَمدُ للهِ الحَیِّ الدائِمِ» سه مرتبه.
پس بگوید: «أشهَدُ أنْ لا إله إلا الله، وَ أشهَدُ أنَّ مُحمَداً عَبدُهُ وَ رَسولُهُ لا نَعبُدُ إلاَّ إیّاه مُخلِصینَ لَهُ الدّین وَ لَو کَرِهَ الْمُشرِکونَ» سه مرتبه.
پس بگوید: «اللّهُمَّ إنّی أسألُکَ العَفوَ وَ الْعافِیَه وَ الْیَقینَ فی الدُّنیا وَ الآخِرَهِ» سه مرتبه.
پس بگوید: «اَللّهُمَّ آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَه وَ فِی الآخِرَه حَسَنَه، وَ قِنَا عَذابَ النّار» سه مرتبه.
پس بگوید: «الله أکبر» صد مرتبه.
«لا إله إلا الله» صد مرتبه.
«الحمد لله» صد مرتبه.
«سبحان الله» صد مرتبه.
پس بگوید: «لا إله إلا اللهُ وَحدَهُ، وَحدَهُ، أنْجَزَ وَعدَهُ، وَ نَصَرَ عَبدَهُ، وَ غَلَبَ الأحزابَ وَحدَهُ، فَلَهُ المُلکُ وَ لَهُ الحَمدُ وَحدَهُ، اَللّهُمَّ بارِکَ لِی فِی المَوتَ وَ فیما بَعدَ الموتِ، اَللّهمَّ إنّی أعوذُ بِکَ مِنْ ظُلمَه القَبرِ، وَ وَحشَتِهِ، اللّهمَّ أظِلَّنی فِی ظِلِّ عَرشِکَ یَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّکَ».
و بسیار تکرار کند سپردن دین و نفس و أهل و مال خود را به خداوند عالم. پس بگوید: «أسْتَودِعُ الله الرَّحمنِ الرَّحیمَ، اَلَّذی لا تَضیعُ وَ دائِعُهُ، دینی و نَفَسی وَ أهْلی، اللّهُمَّ استَعْمِلنْی عَلی کِتابِکَ وَ سُنَّه نَبِیِّکَ، وَ تَوَّفَنی عَلی مِلَّتِهِ وَ أعِذْنی مِنَ الفِتنَهِ».
پس بگوید: «الله أکبر» سه مرتبه.
پس دعای سابق را دو مرتبه تکرار کند، پس یکبار تکبیر بگوید و باز دعا را اعاده نماید و اگر تمام این عمل را نتواند انجام دهد هر قدر که می تواند بخواند.
و مستحب است که رو به کعبه نماید و این دعا را بخواند: «اَللّهمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أذنَبتُهُ قَطُّ، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدُ عَلَیَّ بِالمَغفِرَهِ، فَإنَّکَ أنتَ الغَفورُ الرَّحیمُ، اَللّهمَّ افْعَلْ بِی ما أنتَ أهلُهُ، فَإنَّکَ إنْ تَفعَل بی ما أنتَ أهلُهُ تَرْحَمْنی، وَ إنْ تُعَذّبْنی فَأنتَ غَنشیٌّ عَن عَذابی، وَ أنَا مُحتاجٌ إلی رَحمَتِکَ، فَیا مَن أنَا مُحتاجٌ إلی رَحمَته ارحَمنی، اللّهمَّ لا تَفعَلْ بی مَا أنا أهلُهُ، فإنَّکَ إنْ تَفْعَلْ بی مَا أنَا اهلُهُ، تُعَذّبْنی وَ لَم تَظْلِمْنی، أصْبَحْتُ أتقی عَدْلَکَ وَ لا أخافُ جَوْرَکَ، فَیا مَنْ هوَ عَدْلٌ لا یَجوُرُ ارْحَمْنی».
پس بگوید: «یا من لا یَخیبُ سائِلُهُ وَ لا یَنفُدُ نائِلُهُ، صَلِّ عَلی مُحَمدٍ وَ آلِ مُحَمدٍ وَ اْعِذْنی مِنَ النّارِ بِرَحمَتِکَ».
و در حدیث شریف وارد شده است هرکس که بخواهد مال او زیاد شود ایستادن بر صفا را طول دهد و هنگامی که از صفا پایین می آید بر پله چهارم بایستد و متوجه خانه کعبه شود و بگوید: «اَللّهمَّ إنّی أعوذُ بِکَ مِنْ عًذابِ القَبرِ، وَ فِتنَتِهِ وَ غُربَتِهِ وَ وَحشَتِهِ وَ ظُلمَتِهِ وَ ضَیقِهِ وَ ضنَکِهِ، اللّهمَّ أظِلّنی فی ظِلِّ عَرشِکَ یَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّکَ»
پس از پله چهارم پایین رود و احرام را از روی کمر خود بردارد و بگوید: «یا رَبَّ العَفوِ یا مَنْ أمَرَ بِالعَفوِ، یا مَنْ هُوَ أوْلی بِالعَفوِ، یا مَن یُثیبُ عَلَی العَفو، العَفو، العَفو یا جوادُ یا کریمُ یا کریمُ یا قریبُ یا بعیدُ، اُرْدُدْ عَلیَّ نِعمَتَکَ وَ اسْتَعْمِلْنی بِطاعَتِکَ وَ مَرضاتِکَ».
و مستحب است پیاده سعی نماید و از صفا تا به مناره میانه راه رود واز آنجا تا علامتی که برای آن به کار برده شده و مشخص است مانند شتر تند رود و اگر سوار باشد این حد را فی الجمله تند نماید و از آنجا تا به مروه نیز میانه رود و در وقت برگشتن نیز به همان ترتیب مراجعت نماید و از برای زنها هر وله نیست و مستحب است در هنکامی که می رسد به مناره میانه بگوید: «بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ، وَ اللهُ أکبرُ، وَ صَلّی اللهُ عَلی مُحَمدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ، اللّهمَّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ، إنَّکَ أنتَ الأعَزُّ الأجَلُّ الأکرَمُ، وَ اهْدِنی لِلّتی هِیَ أقوَم، اللّهمَّ إنَّ عَمَلی ضعیفٌ فَضاعِفهُ لی وَ تَقَبّلْهُ مِنّی، اللّهمَّ لَکَ سَعْیی وَ بِکَ حَولی وَ قُوَّتی، مِنّی عَمَلی یا مَن یَقبَلُ عَمَل الْمُتَّقینَ».
و همین که از محل بازار عطاران گذشت بگوید: «یا ذَا المنِّ وَالْفّضْلِ وَ الکَرَمِ وَ النَّعماءِ وَ الجُود، اغْفِرْ لی ذُنوبی إنّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إلاّ أنتَ».
و هنگامی که به مروه رسید برود بالای آن و بجا آورد آنچه را که در صفا بجا آورد و بخواند دعاهای آنجا را به ترتیبی که ذکر شد.
و پس از آن بگوید: «اللّهمَّ یّا مَن أمَرَ بَالعَفوِ یا مَنْ یُحِبُّ العَفوَ یا مَن یُعْطی عَلَی العَفوِ یا مَن یَعفُو عَلی العَفوِ یا رَبَّ العَفوِ العَفوَ العَفوَ».
و مستحب است در گریه کردن کوشش کند و خود را به گریه وادارد و در حال سعی دعا بسیار کند و بخواند این دعا ر ا: «اَللّهمَّ إنّی أسألُکَ حُسْنَ الظَّنِّ بِکَ عَلی کُلِّ حالٍ وَ صِدقَ النِّیَّهِ فِی التَّوَکُّلِ عَلَیکَ».