اموری که در احرام عمره مستحب بود در احرام حج نیز مستحب است و پس از اینکه شخص، احرام بسته و از مکه بیرون آمد همین که بر أبطح مشرف شود به آواز بلند تلبیه بگوید، و چون متوجه منی شود بگوید: «اَللّهمَّ إیّاکَ أرجُو و إیّاکَ أدعُو فَبَلِّغنی أمَلِی و أصْلِحْ لِی عَمَلِی».
و با تن و دل آرام با تسبیح و ذکر حق تعالی برود و چون به منی رسید بگوید: «اَلحمدُ للهِ الّذی أقْدَمَنیِها صالِحاً فی عِافِیَهٍ وَ بَلَّغْنی هذا المَکانِ».
پس بگوید: «اَللّهمَّ هذهِ مِنی وَ هِی مِمّا مَنَنَتَ بِهِ عَلَینا مِنَ المناسِکِ فَأسألُکَ أن تَمُنَّ عَلیّ بِما مَنَنتَ عَلی أنبِیائِکَ فَإنِّمَا أنا عَبدُکُ أنا عَبدُکُ أنا عَبدُک وَ فی قَبضَتِکَ».
و مستحب است شب عرفه را در منی بوده و به اطاعت الهی مشغول باشد، و بهتر آن است که عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خیف بجا آورد، و چون نماز صبح را خواند تا طلوع آفتاب تعقیب گفته پس به عرفات روانه شود، و اگر خواسته باشد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعی ندارد، ولی سنت آن است تا آفتاب طلوع نکرده از وادی محشر رد نشود و روانه شدن پیش از صبح مکروه است و چون به عرفات متوجه شود این دعا را بخواند: «اَللّهمَّ إلَیکَ صَمَدتُ وَ إیّاکَ أعتَمدتُ وَ وَجهَکَ أرَدتُ، أسَألکَ أنْ تُبارِکَ لی فی رِحلَتی وَ أنْ تَقْضیَ لی حاجَتی وَ أنْ تَجعَلَنی مَمَّنْ تُباهی به الیَومَ مَن هُوَ أفضلُ مِنّی».