چهارم از اعمال حج تمتع رمی جمره ی عقبه است.
رمی جمره ی عقبه اولین واجبات از واجبات منی است که به معنای ریگ زدن به محل معینی در منی که جمره عقبه نامیده می شود.

1- سنگهایی که می خواهد بیندازد به آنها ریگ گفته شود اگر آنقدر ریز باشد که ریگ به آن گفته نشود مثل «شن» کافی نیست و اگر خیلی بزرگ باشد نیز کافی نیست چنانکه بغیر ریگ مثل کلوخ و خزف و اقسام جواهرات نیز جائز نیست و اما اقسام سنگها حتی سنگ مرمر مانع ندارد.
2- سنگها باید ازحرم باشد و سنگ خارج حرم کافی نیست و در حرم از هر موضعی که مباح باشد می تواند بردارد مگر «مسجد الحرام» و «مسجد خیف» بلکه سایر مساجد بنابر احوط مستحب است از مشعر بردارد
3- سنگها باید بِکر باشند یعنی آنها را کسی دیگری به وجه صحیح نینداخته باشد هر چند در سالهای قبل.
4- سنگها باید مباح باشد پس با سنگ غصبی یا آنچه که دیگری برای خودش حیازت کرده کافی نیست.
مساله (283): در انداختن سنگها واجب است چند موضوع را در نظر بگیرند.
اول: نیت با قصد خالص بدون ریا و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان می شود.
دوم: آنکه آنها را بیندازد پس اگر برود نزدیک و با دست آنها را به جمره بگذارد کافی نیست.
سوم: آنکه با انداختن به «جمره» برسد بنابراین اگر سنگ را انداخت و سنگ دیگر به آن خورد و به واسطه آن یا با کمک آن به «جمره» رسید کافی نیست ولی اگر به جایی خورد و کمانه کرد و به جمره رسید کافی است.
چهارم: لازم است سنگ ریزه ها هفت عدد باشد.
پنجم: آنکه باید آنها را یکی یکی یعنی پشت سر هم بیندازد ولی در انداختن آنها به این ترتیب اگر با هم به «جمره» بخورد مانع ندارد اما اگر همه آنها را یا چند تا از آنها را با هم بیندازد کافی نیست هر چند باهم به جمره نرسد و دنبال هم برسد.
مساله (284): وقت انداختن از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن و اگر فراموش کرد تا روز سیزدهم می تواند بجا آورد و اگر تا آن وقت متذکر نشد احتیاطاً سال دیگر خودش یا نائبش بیندازد.

مساله (285): اگر شک کند که سنگ را دیگری انداخته یا نه؟ (یعنی بکر است یا نه؟) جایز است که آن را بیندازد.
مساله (286): اگر در حین انداختن در عدد انداختن شک کند باید بنا را بر کمتر بگذارد و آنقدر بیاندازد تا علم به عدد لازم و معتبر پیدا کند (علم پیدا کند که هفت عدد را انداخته است).
مساله (287): اگر سنگی را انداخت و به «جمره» نرسید باید دو مرتبه بیندازد و اگر پهلوی جمره چیزهای دیگری نصب شده و اشتباهاً به آنها رمی کرده کافی نیست و باید اعاده کند هرچند در سال دیگر به وسیله نائبش باشد.
مساله (288): اگر چند سنگ را با هم بیندازد مانع ندارد ولی یکی حساب می شود چه اینکه یکی از آنها به محل بخورد یا همه آنها.
مساله (289): می تواند سنگ را سواره هم بیندازد.
مساله (290): باید سنگ را با دست بیندازد اگر با پا یا با دهان مثلاً بیندازد کافی نیست و بعید نیست که با فلاخن کافی باشد.
مساله (291): در انداختن سنگها طهارت از حدث و خبث شرط نیست و در خود سنگها نیز پاک بودن آنها شرط نیست.
مساله (292): اگر بعد از ذبح یا سر تراشیدن در انداختن سنگها یا در عدد آنها شک کند به شک خود اعتنا نکند چنانکه اگر بعد از فراغ از عمل سنگ انداختن در صحت آن شک کند نباید به شک خود اعتنا کند.
مساله (293): از بچه ها و مریض ها و کسانی که نمی توانند به واسطه عذری خودشان سنگ بیندازند کسی دیگر نیابت کند و مستحب است بلکه موافق احتیاط است که در صورت امکان مریض را حمل کنند و نزد «جمره» ببرند تا سنگ انداختن در حضور او صورت بگیرد.
مساله (294): کسانی که عذر دارند از اینکه روز سنگ بیندازند می توانند شب سنگ بیندازند هر وقت شب که باشد.