مرجع: آیت الله صافی گلپایگانی
موضوع: احکام سعی و شک در آن

هشت چيز در سعي واجب است:

    


اول: نيت است

پس اگر سعي او براي عمره تمتع است: چنين نيت كند كه براي انجام فرمان خداوند عالم هفت مرتبه سعي عمره تمتع حجّةالاسلام را بين صفا و مروه بجا مي‌آورم، و مستحب است نيت را به زبان بياورد، و بايد پيش از شروع به سعي نيت كند كه از اول جزء آن با نيت باشد.


دوم و سوم: آن است كه سعي را از صفا ابتداء و به مروه تمام كند.

و احتياط آن است كه براي تحصيل اطمينان قدري از تلّي كه در جانب صفا و مروه است بالا رود، و از آن‌جا شروع و به آن‌جا ختم كند.


چهارم: آن است كه هفت مرتبه سعي كند، نه كمتر و نه بيشتر.

مسأله 118. اگر عمداً بيشتر از هفت بار سعي كند سعيش باطل مي‌شود، و اگر از جهت ندانستن مسأله يا فراموشي، زياد كند سعيش صحيح است.
مسأله 119. اگر سعي را فراموش كرده و يا سهواً از هفت مرتبه كمتر بجا آورد، بايد هر وقت بيادش آمد تمام يا بقيه آن را انجام دهد، و اگر از مكه بيرون رفته، اگر چه به وطنش رسيده باشد، بايد برگردد و آن را بجا آورد. و اگر نتواند برگردد بايد نايب بگيرد، و احتياط مستحب آن است كه اگر چهار مرتبه سعي نكرده، بعد از اتمام اول، آن را از سر بگيرد.
مسأله 120. كسي كه سهواً از هفت مرتبه كمتر سعي كند، آن‌چه بر او به سبب احرام حرام شده، تا بقيه سعيش را انجام ندهد حلال نمي‌شود، و اگر به خيال آن كه مُحلّ شده با زن نزديكي كند، يك بقره كفاره دارد بنابر احوط، و هم چنين است اگر ناخن بگيرد.
مسأله 121. اگر كسي سعي را فراموش كند و يادش نيايد، تا به شهر خودش برگردد، و براي او مشكل باشد كه به مكه برگردد بايد نايب بگيرد و اگر قبل از انجام سعي با زن نزديكي كرده باشد بايد كفاره بدهد. و اگر تقليم اظفار نمايد بايد بنابر احتياط كفاره بدهد.
مسأله 122. اگر بعد از منصرف شدن از سعي، شك در عدد آن كند، به آن شك اعتنا نكند، و سعيش صحيح است، ليكن اگر احتمال مي‌دهد كه كمتر از هفت مرتبه سعي كرده است، احتياط آن است كه دوباره سعي كند.
مسأله 123. اگر در بين آن كه مشغول سعي است و در مروه مي‌باشد شك كند كه هفت بار سعي كرده يا بيشتر، به شكّش اعتنا نكند، و بنا را بر تمام گذارد.
مسأله 124. اگر در بين صفا و مروه شك كند كه اين مرتبه هفتم است يا بيشتر، سعيش باطل است، و بايد از سر بگيرد.


پنجم: آن است كه سعي بين صفا و مروه از طريق معمول و متعارف باشد، و از غير آن صحيح نيست.

    


ششم: آن است كه در وقت رفتن به مروه رو به مروه باشد، و در وقت برگشتن به صفا رو به صفا

پس اگر بطور قهقري برود و برگردد كه در وقت رفتن به مروه رويش به صفا، و در برگشتن رويش به مروه باشد، سعيش صحيح نيست.


هفتم: آن است كه لباس و كفش او مباح باشد

بلكه بنابر احوط چيز غصبي همراه نداشته باشد، و اگر سواره سعي مي‌كند بايد مركب او غصبي نباشد.


هشتم: از واجبات، ترتيب بين طواف و سعي است

و اگر فراموش كرد يا به جهت ندانستن مسأله، پيش از طواف سعي كرد، احتياط واجب آن است كه دوباره بعد از طواف سعي را بجا آورد.