تمام زمان وقوف را به دعا و استغفار و ذکر خدا صرف کند، و بعضی از علما این را واجب دانسته اند، و دعاهای منقوله را بخواند خصوصاً دعای صحیفه کامله، و دعای حضرت امام حسین علیه السلام و زیارت آن حضرت و دعای حضرت امام زین العابدین علیه السلام.
و مستحب است که بگوید: «اَللّهُمَّ إنِّی عَبْدُکَ، فَلاَ تَجْعَلْنِی مِنْ أخْیَبِ وَفْدِکَ، وَارْحَمْ مَسِیْری إلَیْکَ مِنَ الفَجِّ العَمِیقِ».
«اَللّهُمَّ رَبَّ الْمَشاعِرِ کُلِّها، فُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَأَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلاَلِ، وَادْرَأ عَنِّی شَرَّ فَسَقَهِ الجِنِّ وَالإنْسِ. اَللّهُمَّ لاتَمْکُرْبِی وَلاَ تَخْدَعْنِی وَلاَتَسْتَدْرِجْنِی. اَللّهُمَّ إنِّی أسْألُکَ بَحَولِکَ وَجُوْدِکَ وَکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ وَمَنِّکَ، یَاأسْمَعَ السَّامِعِیْنَ وَیَا أبْصَرَ النَّاظِرِینَ وَیَا أسْرَعَ الحَاسِبِیْنَ، وَیَا أرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، أنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَأن تَفْعَلَ بِیْ (کذا و کذا) (وأَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیا وَالآخرَه)».
آن گاه حاجت خود را بخواهد پس دست بجانب آسمان بردارد و بگوید: «اَللَّهُمَّ حَاجَتِی اِلَیْکَ إنْ أعْطَیْتَنِیْهَا لَمْ یَضُرُّنِی مَامَنَعْتَنی، وَإنْ مَنَعْتَنِیْهَا لَمْ یَنْفَعْنی مَا أعْطَیْتَنی، أسْألُکَ خَلاَصَ رَقَبَتی مِنَ النَّارِ. اَللّهُمَّ إنِّی عَبْدُکَ، وَمِلْکُ نَاصِیَتِیْ بِیَدِکَ وَأَجَلِی بِعِلْمِکَ، أسْألُکَ أنْ تُوَفِّقَنِی لِمَا یُرْضِیْکَ عَنِّی، وَأنْ تُسَلِّمَ مِنِّی مَنَاسِکی الَّتِی أرَیْتَها خَلِیْلَکَ إبْرَاهِیمَ عَلَیْه السَّلاَمُ، وَدَلَلْتَ عَلَیْهَا نَبِیَّکَ مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ و سَلَّمَ».
«اَللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِمَّنْ رَضِیْتَ عَمَلَهُ، وَأطَلْتَ عُمْرَهُ، وَأحْیَیْتَهُ بَعْدَ المَوْتِ حَیوهً طَیِّبَهً».
پس بگوید: «لا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِی وَیُمِیتُ، وَهُوَ حَیُّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ، اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کَالَّذِی تَقُولُ وَخَیْراً مِمّا نَقُولُ وَفَوْقَ ما یَقُولُ الْقائِلُونَ اَللّهُمَّ لَکَ صَلاتِی وَنُسُکِی وَ مَحْیایَ وَمَماتِی وَلَکَ تُراثِی وَبِکَ حَوْلِی وَمِنْکَ قُوَّتِی اَللَّهُمَّ إنِّی أعوذُبِکَ مِنَ الفَقْرِ وَمِنْ وَساوِسِ الصَّدرِ وَمِنْ شَتاتِ الْاَمْرِ وَمِنْ عَذابِ الْقَبْرِ، اَللّهُمَّ إنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ ما تَجیءُ بهِ الرِّیاحُ و أعوذُبِکَ مِنْ شَرِّ ما تَجیءُ به الرِّیاحُ فَاَسْأَلُکَ خَیْرَ اللَّیْلِ وَخَیْرَ النَّهارِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْ فِی قَلْبِی نُوراً وَفِی سَمْعِی نُوراً وَفِی بَصَری نُوراً وَفِی لَحْمِی وَدَمِی وَعِظامِی وَعُرُوقِی وَمَقْعَدِی وَمَقامِی وَمَدْخَلِی وَمَخْرَجِی نُوراً وَاَعْظِمْ لِی نُوراً یا رَبِّی یَوْمَ اَلْقاکَ إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ».
و تا تواند در این روز از خیرات و تصدقات کوتاهی نکند خصوصاً بنده آزاد کردن و دیگر رو به قبله کند و بگوید: «سُبْحَانَ الله» صد بار و «اَللهُ اَکْبَرُ» صد بار و «ما شاءَ اَللهُ وَلا قُوَّهَ إلّا بِاللهِ» صد بار «اَشهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ المُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَیُمیتُ وَیُمیتُ وَیُحیْی وَ هُوَ حَیُّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلّ شَیءٍ قَدِیرٌ» صدبار
پس ده آیه اول سوره بقره را بخواند. دیگر سوره قل هو الله احد سه بار بخواند و آیه الکرسی را بخواند و آیه سخره را که در سوره اعراف آیه (54) است بخواند و آن آیه این است: «اِنَّ رَبَّکُمْ اللهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمواتِ وَالاَرْضَ فِی سِتَّهِ اَیّامٍ ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعرْشِ یُغْشِی اللَّیلَ النَّهارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثاً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِاَمْرِهِ اَلا لَهُ الْخَلْقُ وَالاَمْرُ تَبارَکَ اللهُ رَبُّ الْعالَمِینَ».
پس معوذتین را بخواند سپس نعمت های الهی را یک یک بشمارد آن چه بداند از اهل و مال و سایر نعمت ها و رفع بلا و بگوید: «اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلی نَعْمائِکَ الَّتِی لا تُحْصی بِعَدَدٍ وَلا تُکافی بِعَمَلٍ».
و حمد کند حق سبحانه و تعالی را به هر آیه ای که در آن حمد کرده است خداوند عالم را با آن در قرآن، و تکبیر کند به هر تکبیری که خداوند عالم تکبیر خود کرده است در قرآن، و تهلیل کند بذکر لا اله الّا الله که حق سبحانه و تعالی تهلیل خود کرده است به آن در قرآن، و صلوات بر محمد و آل محمد بسیار بفرستد و جهد و سعی کند در آن، و بخواند حق سبحانه تعالی را به نام هایی که خود را به آن در قرآن خوانده است و به هر اسمی که داند و به اسماء آخر سوره حشر، و بگوید. «أسْألُکَ یَا اللهُ یَا رَحْمنُ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ، وأسْألُکَ بِقُوَّتِکَ وَعِزَّتِکَ وَجَمِیْعِ مَا أحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ وَبِأرْکَانِکَ کُلِّهَا، وَبِحَقِّ رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَبِاسْمِکَ الأکْبَرِ الأکْبَرِ الأکْبَرِ، وَبِاسْمِکَ العَظِیْمِ الَّذِی مَنْ دَعَاکَ بِهِ کَانَ حَقّاً عَلَیْکَ أَنْ لاَتَرُدَّهُ وَأنْ تُعْطِیَهُ مَاسَأَلَکَ أنْ تَغْفِرَلِی جَمِیعَ ذُنُوبِی فی جَمِیْعِ عِلْمِکَ فِیَّ».
و هر حاجت که دارد بخواهد و از حق سبحانه و تعالی طلب کند که توفیق حج بیابد در سال آینده و هر سالی و هفتاد مرتبه بگوید: «أَسْأَلُکَ الْجَنَّهَ» و هفتاد مرتبه «اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّی وَاَتُوبُ اِلَیْه» بگوید.
پس بخواند دعائی را که جبرئیل در این مقام به حضرت آدم علیه السلام تعلیم نمود برای قبول توبه او: «سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ عَمِلْتُ سُوءاً وَظَلَمْتُ نَفْسِی فَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبِی فَاغْفِرْلِی اِنَّکَ اَنْتَ خَیْرُ الْغافِرِینَ سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ عَمِلْتُ سُوءاً وَظَلَمْتُ نَفْسی فَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبِی فَاغْفِرْلِی اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیم».
و چون آفتاب فرو رود بگوید: «اللَّهُمَّ إنِّی أعوذُبِکَ مِنَ الفَقْرِ وَمِن تَشَتُّتِ الأمْرِ وَمِنْ شَرِّ مَایَحْدُثُ لِی بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، أمْسی ظُلْمِی مُسْتَجِیْراً بِعَفْوِکَ، وَأمْسی خَوْفِی مُسْتَجِیراً بِأمَانِکَ، وَأمْسی ذَنْبِی مُسْتَجِیْراً بِعِزِّکَ، وَأمْسَی وَجْهِیَ الفَانی مُسْتَجِیْراً بِوَجْهِکَ البَاقی، یَاخَیْرَ مَنْ سُئلَ وَیا أجْوَدَ مَنْ أعْطی، یَا أرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، جَلِّلْنِی بِرَحْمَتِکَ، وَألْبِسْنی عَافِیَتَکَ، وَاصْرِفْ عَنِّی شَرَّ جَمِیْعِ خَلْقِکَ وَارْزُقْنِی خَیْرَ الُّدنْیا وَالآخِرَه».
پس روانه به جانب مشعر الحرام شود با آرام تن و استغفار کند و این دعا را بخواند: «اللَّهُمَّ لاَتَجْعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ هَذَا المَوْقِفِ، وَارْزُقْنی العَوْدَ أبَداً مَا أبْقَیْتَنِی، وَاقْلِبْنِی الیَوْمَ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً لِی، مَرْحُوْماً مَغْفُوراً لی، بِأفْضَلِ مَایَنْقَلِبُ بِهِ الیَوْمَ أحَدٌ مِنْ وَفْدِکَ وَحُجَّاجِ بَیْتِکَ الحَرَامِ، وَاجْعَلْنِی الیَوْمَ مِنْ أکْرَمِ وَفْدِکَ عَلَیْکَ، وَأَعْطِنِی أفْضَلَ مَاأعْطَیْتَ أحَداً مِنْهُمْ مِنَ الخَیْرِ وَالبَرْکَهِ وَالرَّحْمَهِ وَالرِّضْوَانِ وَالمَغْفِرَهِ، وَبَارِکْ لی فِیْما أرْجِعُ إلَیْهِ مِنْ أهْلٍ أوْمَالٍ أوْ قَلِیْلٍ أوْ کَثِیْرٍ، وَبَارِکْ لَهُمْ فِی».
و بسیار بگوید: «اَللّهُمَّ اَعْتِقْنِی مِنَ النّار».
و بگوید: «اللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِی، وَزِدْ فی عَمَلی، وَسَلِّمْ دِیْنی، وَتَقَبَّلْ مَنَاسِکِی».