1- از جمله آن كه از عرفات به سوي مشعر الحرام با وقار و آرامي دل و بدن برود، و استغفار كند و مركب را تند نراند، و كسي را آزار نرساند و چون به «كثيب احمر»- يعنى تپهاى كه خاكش قرمز است- رسد از طرف دست راست راه برود و بگويد: «اللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي، وَزِدْ في عَمَلي، وَسَلِّمْ لي دِيْني، وَتَقَبَّلْ مَنَاسِكِي».
و شهيد (قدس سره) در دروس فرموده كه بعد از اين دعا بگويد: «اللَّهُمَّ لاَتَجْعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ هَذَا المَوْقِفِ، وَارْزُقْنِيهِ أبَداً مَا أبْقَيْتَنِي».
و در حال حركت بسيار بگويد: «اَللّهُمَّ اَعْتِقْ رَقَبَتِي مِنَ النّار».
2- آن كه وسط دشت طرف راست راه نزديك به مشعر نزول توقف- نمايد، و مستحب است كسى كه سفر اوّل حجّش مىباشد، بر زمين مشعر قدم بگذارد.
3- آن كه نماز مغرب و عشاء را تأخير كند تا مشعر الحرام، و اگر چه ثلث شب بگذرد و پشت سرهم و بدون فاصله با يك اذان و دو اقامه بخواند.
ولي اگر نتواند پيش از نصف شب به مشعر برسد بايد پيش از رسيدن به مشعر نماز را بجا آورد. و براي نماز مغرب اذان و اقامه و براي عشا فقط اقامه بگويد، و ميان نماز مغرب و عشا فاصله نيندازد، بلكه نافله مغرب را بعد از نماز عشا رجاءاً بخواند. و در وادي در جانب راست راه فرود آيد، و اين دعا را بخواند: «اللَّهُمَّ إنِّي اسْألُكَ أنْ تَجْمَعَ لي فِيْهَا جَوَامِعَ الخَيْرِ. اللَّهُمَّ لاَتُؤْيِسْني مِنَ الخَيْرِ الَّذِي سَألْتُكَ أنْ تَجْمَعَهُ لِي فِي قَلْبِي، وَأطْلُبُ إلَيْكَ أنْ تُعَرِّفِني مَاعَرَّفْتَ أوْلِياءَكَ فِي مَنْزِلِي هذَا، وَاَنْ تَقِيَني جَوَامِعَ الشَّرِّ».
4- احياى آن شب به عبادت و دعاهاى وارد شده و طاعت الهي، كه در خبر است كه درهاي آسمان در اين شب بسته نميشود، و اصوات مؤمنان بالا ميرود، و خداوند عالم ميفرمايد: من خداوند شمايم و شما بندگان من هستيد، ادا كرديد حق مرا و بر من لازم است كه اجابت نمايم دعاهاي شما را پس براي بعضي از ايشان تمام گناهان را ميآمرزد، و بعضي را بعض گناهان ميآمرزد، و مستحب است كه هفتاد سنگريزه براي رمي جمرات در اين شب از اينجا بردارد، و مستحب است كه غسل كند و در حال وقوف با وضو باشد و دعاهاي منقوله از ائمه عليهم السلام را بخواند.
5- و دعا بسيار كند به جهت پدر و مادر و برادران و اهل و مال و فرزندان، و احتياط آن است كه بمقداري كه عرفاً گفته شود ذكر خداوند عالم نموده دعا كند، يا ذكر خداوند متعال بنمايد.
6- آن كه ريگهاى رمى جمرات را از مزدلفه بردارد، و عدد آنها هفتاد است.
7- بهتر آن است كه كمي پيش از طلوع آفتاب از مشعر كوچ كند، ليكن بنابر احتياط داخل وادي محسّر نشود تا آفتاب طلوع كند.
8- آن كه هنگام طلوع فجر با طهارت باشد، و پس از خواندن نماز صبح حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و نعمتها و امتحانهاى الهى را كه براى او پيش آمده به قدرى كه مىتواند به ياد آورد و بر پيغمبر (صلى اللّه عليه و اله و سلم) درود فرستد، سپس بگويد: «اللَّهُمَّ رَبَّ المَشْعَرِ الحَرَامِ، فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ، وَأَوْسِعْ عَلَي مِنْ رِزْقِكَ الحَلاَلِ الطَّيِّبِ، وَادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَالإنْسِ. اَللّهُمَّ أَنْتَ خَيْرُ مَطْلُوبٍ إلَيْهِ، وَخَيرُ مَدْعُوٍّ، وَخَيْرُ مَسْؤُولٍ، وَلِكُلِّ وَافِدٍ جَائِزَةٌ فَاجْعَلْ جَائِزَتِي فِي مَوْطِنِي وَمَوقِفِي هَذَا أنْ تُقيِلَنِي عَثْرَتِي وَتَقْبَلَ مَعْذِرَتي، وَ أَنْ تَتَجَاوَزَ عَنْ خَطِيئَتي، ثُمَّ اجْعَلِ التَّقْوي مِنَ الدُّنْيَا زادِي وَتَقْلِبَني مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً لِي بِاَفْضَلِ ما يَرْجِعُ بِهِ اَحَدٌ مِنْ وَفْدِكَ وَزُوّارِ بَيْتِكَ الْحَرام».
9- و چون آفتاب به كوه ثبير افتد هفت مرتبه به گناهان خود اقرار كند، و هفت مرتبه استغفار نمايد و چون روانه مني شود با ذكر و استغفار و آرامي و وقار برود، و چون به وادي محسّر برسد، اگر پياده باشد، هروله كند به نحوي كه در سعي گفته شد، و اگر سواره باشد مركب خود را تند براند، و اگر هروله را فراموش كرد برگردد و هروله كند، و در وقت هروله بگويد: «اَللّهُمَّ سَلِّمْ عَهْدِي، وَاقْبَلْ تَوْبَتِي، وَأَجِبْ دَعْوَتِي، وَاخْلُفنِي فِيْمَنْ تَرَكْتُ بَعْدِي (و بگويد) رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ اِنَّكَ اَنْتَ الْاَعزُّ الْاَكْرَمُ».