مسأله 164. اول از كارهاي واجب در مني رمي جمره عقبه يعني انداختن هفت سنگريزه به جمره عقبه است، و وقت آن بعد از طلوع آفتاب روز عيد تا غروب است، و اگر سهواً يا جهلا ترك كرد بايد روز بعد تا روز سيزدهم، روزها بجا آورد، و اگر تا روز سيزدهم ملتفت نشد بايد در سال آينده خودش برود رمي كند، يا نايب بگيرد كه از طرف او بجا آورد.
مسأله 165. جايز نيست رمي جمره در شب، مگر براي مريض و خائف (كسي كه از دشمن مي‌ترسد) و كساني كه از رمي در روز عذر داشته باشند، تا وقتي كه خودشان بتوانند در شب رمي كنند نبايد در روز براي خود نايب بگيرند، و در جواز رمي در شب براي صاحبان عذر، فرقي نمي‌كند كه شب قبل رمي كنند يا شب بعد، و اگر متمكن نباشند كه رمي هر روز را در شب آن روز انجام دهند مي‌توانند رمي سه روز را در يك شب بجا آورند.
مسأله 166. سنگريزه‌ها بايد طوري باشد كه عرفاً آن‌ها را سنگ بگويند، و از سنگريزه‌هاي حرم و بكر باشد، يعني خودش يا كس ديگر قبلا به طور صحيح با آن‌ها رمي نكرده باشد.

اول: نيت كند كه هفت سنگ به جمره عقبه در حج تمتع حجة‌الاسلام براي اطاعت فرمان خداوند عالم مي‌اندازم.
دوم: انداختن سنگريزه‌هاست، پس اگر آن‌ها را به جمره بگذارد كافي نيست.
سوم: آن كه سنگريزه‌ها بواسطه انداختن به جمره برسد، پس اگر بجاي ديگر بخورد و از آن‌جا به جمره برسد، يا بواسطه انسان ديگر يا حيواني به جمره برسد كافي نيست، و اگر شك كند كه به جمره خورده يا نه بنا را بر نخوردن بگذارد.
چهارم: آن كه سنگ‌هائي كه مي‌اندازد از هفت عدد كمتر نباشد.
پنجم: آن كه آن‌ها را پشت سر هم جدا جدا بيندازد، پس اگر با هم بيندازد صحيح نيست، اگر چه پشت سر هم به جمره برسند، و اگر پشت سر هم بيندازد و با هم به جمره برسند، صحيح است هر چند وقوعش به اين نحو بعيد است.
مسأله 168. اگر سهواً يا جهلا كمتر از هفت سنگريزه رمي كند، و پيش از به هم خوردن موالات عرفيه متوجه گردد، بايد بقيه را بجا آورد، و اگر موالات به هم خورده باشد احتياط آن است كه باقي مانده را بجا آورد، و دوباره به طور كامل رمي نمايد.
مسأله 169. اگر در عدد سنگريزه‌هائي كه انداخته، شك كند، بنا را بر كمتر بگذارد و عدد را تمام كند.