مسأله 107. مستحب است كه در حال طواف سر برهنه و پابرهنه، و مشغول دعاءِ، و ذكر خدا باشد، و حرف بيهوده نزند، و كارهائي كه در نماز مكروه است انجام ندهد، و گام‌ها را كوچك بردارد، به سند معتبر از حضرت رسول صلَّي الله عليه و آله روايت شده، كه هر كس طواف خانه كعبه كند در وقت زوال با سر برهنه، و گام‌ها را تنگ بردارد، و چشم خود را از نامحرم و عورت بپوشاند، و دست يا بدنش را در هر شوطي به حجر الاسود بمالد، بدون آن كه به كسي آزار رساند و ذكر خدا را از زبان نيندازد، خداي تعالي بنويسد براي او به عدد هر گامي هفتاد هزار حسنه، و محو كند از او هفتاد هزار گناه، و بلند گرداند از براي او هفتاد هزار درجه، و بنويسد از براي او ثواب آزاد كردن هفتاد هزار بنده، كه بهاي هر يك ده هزار درهم باشد، و او را شفيع سازد در هفتاد هزار كس از اهل بيت او، و برآورد از براي او هفتاد هزار حاجت، كه اگر خواهد در دنيا به او رساند، و اگر خواهد در آخرت، و مستحب است كه در حال طواف اين دعا را بخواند: «اَللَّهمَّ إنِّي أسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ يُمْشي بِهِ عَلَي طَلَلِ الْمَاءِ كَمَا يُمْشي بِهِ عَلَي جُدَدِ الأرْضِ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي يَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُكَ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ تَهْتَزُّ لَهُ أقْدَامُ مَلائِكَتِكَ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ دَعَاكَ بِهِ مُوْسي مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ، وَاَسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّدٍ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَمَا تَأخَّرَ، وَاَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ أنْ تَفْعَلَ بي (كذا و كذا)».
و حاجت خود را بطلبد، و سنت است كه در حال طواف نيز بگويد: «اَللَّهُمَّ إنّي إلَيْكَ فَقِيْرٌ، وَ إنِّي خَائِفٌ مُسْتَجِيْرٌ، فَلاَ تُبَدِّلِ اسْمِي، فَلاَ تُغَيِّرْ جِسْمِي».
و در هر شوط كه به در خانه كعبه رسد صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و اين دعاء را بخواند: «سَائِلُكَ فَقِيرُكَ مِسْكِيْنُكَ بِبَابِكَ، فَتَصَدَّقْ عَلَيْهِ بِالْجَنَّةِ، اَللّهُمَّ الْبَيْتُ بَيْتُكَ، وَالْحَرَمُ حَرَمُكَ، وَالعَبْدُ عَبْدُكَ، وَهَذَا مَقَامُ العَائِذِ، المُسْتَجِيْرِبِكَ مِنَ النَّارِ، فَاعْتِقْنِي وَوَالِدَيَّ وَأهْلِيْ وَوُلْدِيْ وَإخْوَانِيَ المُؤمِنِينَ مِنَ النَّارِ، يَا جَوَادُ يَا كَرِيْمُ».
و چون به حجر حضرت اسماعیل علی نبینا و آله و علیه السلام برسد نگاه به ناودان طلا کند و بگوید: «اَللَّهُمَّ أدْخِلّنِی الجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَأجِرْنِی بِرَحْمَتِکَ مِنَ النَّارِ وَعَافِنِی مِنَ السُّقْمِ، وَ أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنَ الرِّزْقِ الحَلالِ، وَادْرَأ عَنِّی شَرَّ فَسَقَهِ الجِنِّ وَالإنْسِ، وَشَرَّ فَسَقَهِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ».
و چون از حجر بگذرد و به پشت کعبه برسد بگوید: «یَاذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، یَاذَا الجُوْدِ وَالْکَرَمِ، إِنَّ عَمَلِی ضَعِیفٌ فَضَاعِفْهُ وَتَقَبَّلْهُ مِنِّی إنَّکَ أنْتَ السَّمِیْعُ العَلِیْم».
و چون به رکن یمانی برسد دست بردارد و بگوید: «یَااللهُ یَا وَلِیَّ العَافِیَهِ، وَ خَالِقَ العَافِیَهِ، وَرَازِقَ العَافَیِه، وَالمُنْعِمُ بالعافیه، وَالمُتَفَضِّلُ بِالعَافِیَهِ عَلَی وَعَلی جَمِیْعِ خَلْقِکَ، یَا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالآخِرَهِ وَرَحِیْمَهُمَا، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنا العَافِیَهَ وَ تَمَامَ العَافِیَهِ وَشُکْرَ العَافِیَهِ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَهَ یَا أرْحَمَ الرَّاحِمِیْنَ».
پس سر به جانب کعبه بالا کند و بگوید: «اَلحَمْدُلِهِ الَّذِی شَرَّفَکِ وَعَظَّمَکِ، وَالْحَمْدُلِهِی الَّذِیْ بَعَثَ مُحَمَّداً نَبِیّاً وَ جَعَلَ عَلِیّاً إمَاماً. أللّهُمَّ اهْدِ لَهُ خِیَارَ خَلْقِکَ، وَجَنِّبْهُ شِرَارَ خَلْقِکَ».
و چون میان رکن یمانی و حجر الاسود برسد بگوید: «رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنهً، وَفِی الآخِرَهِ حَسَنَهً، وَقِنَا عَذَابَ النَّارَ».
و چون در شوط هفتم به مستجار رسد _ و آن پشت کعبه است _ نزدیک به رکن یمانی برابر در خانه بایستد، و دست ها را بگشاید رو به خانه، و روی خود و شکم خود را برساند به کعبه و بگوید: «اللَّهُمَّ البَیْتُ بَیْتُکَ، وَالعَبْدُ عَبْدُکَ، وَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ مِنَ النَّارِ. اَللّهُمَّ مِنْ قِبَلِکَ الرَّوْحُ وَالْفَرَجُ وَالْعَافِیَهُ. اَللّهُمَّ إنَّ عَمَلی ضَعِیفٌ فَضاعِفْهُ لِی، وَاغْفِرْ لِی مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنَّی وَخَفِیَ عَلَی خَلْقِکَ، أسْتَجِیْرُ بِاللهِ مِنَ النَّارِ».
و بگوید: «اَللّهُمَّ إنَّ عِنْدِی أفْوَاجاً مِنْ ذُنُوبٍ، وَأفْوَاجاً مِنْ خَطَایَا، وَعِنْدَکَ أفْواجٌ مِنْ رَحْمَهٍ، و أفْواجٌ مِنْ مَغْفِرَهٍ، یَا مَنِ اسْتَجَابَ لِأبْغَضِ خَلْقِهِ إذْ قَالَ أنْظِرْنِی إلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ اِسْتَجِبْ لی».
پس حاجت خود را بطلبد، و دعا بسیار کند و اقرار به گناهان خود کند هرچه داند مفصلاً، و هرچه را بخاطر نداشته باشد مجملاً اقرار نماید، و طلب آمرزش نماید که البته آمرزیده می شود، انشاء الله تعالی.
پس چون به حجر الاسود رسد بگوید: «اَللّهُمَّ قَنِّعْنی بِمَا رَزَقْتَنِی، وَبَارِکْ لِی فِیما آتَیْتَنِی».
و می باید کمال ملاحظه را بکند در هر مرتبه که می رود حجر را ببوسد، و اگر نتواند ببوسد، استلام کند، و اگر استلام، باعث زحمت باشد از دور اشاره کند، و هم چنین مستحب است استلام سایر ارکان، و هم چنین مستحب است که خود را به مستجار بمالد، و آ ن جا را نشان کند، و چون این اعمال را بجا آورد باز بجای خود رود، و از آن جا به طواف ادامه دهد، تا زیاده و کم، در طواف حاصل نشود.

مستحب است كه در ركعت اول نماز طواف، بعد از حمد سوره قُلْ هُوَ اللهُ أحَد و در ركعت دوم بعد از حمد سوره قُلْ يا اَيَّها الكافِرُون بخواند، و چون از نماز فارغ شود حمد و ثناي الهي را بجا آورد، و صلوات بفرستد و بگويد: «اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّي وَلاَ تَجْعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنِّي، اَلْحَمْدُلِهِوم بِمَحَامِدِهِ كُلِّهَا عَلي نَعْمَاءِهِ كُلِّهَا، حَتَّي يَنْتَهِيَ الْحَمْدُ إلي مَا يُحِبُّ وَيَرْضي، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَتَقَبَّلْ مِنِّي وَطَهِّر قَلْبِي وَزَكِّ عَمَلِي».
و در بعضي از روايات وارد است كه بگويد: «اَللَّهُمَّ ارْحَمْنِي بِطَاعَتِي إيَّاكَ وَطَاعَةِ رَسُولِكَ صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، اَللَّهُمَّ جَنِّبْنِي أنْ أتَعَدَّي حُدُودَكَ، وَاجْعَلْنِي مِمَّنْ يُحِبُّكَ وَيُحِبُّ رَسُولَكَ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَمَلائِكَتَكَ وَعِبَادَكَ الصَّالِحِيْنَ».
پس به سجده رود و بگويد: «سَجَدَ لَكَ وَجْهِي تَعَبُّداً وَرِقّاً، لاَ الهَ إلّا أنْتَ حَقّاً حَقّاً، الأوَّلُ قَبْلَ كُلِّ شَيءٍ وَالآخِرُ بَعْدَ كُلِّ شَيءٍ، وَهَا أنَاذا بَيْنَ يَدَيْكَ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ، فَاغْفِرْ لِي، إنَّهُ لاَيَغْفِرُ الذَّنْبَ العَظِيْمَ غَيْرُكَ، فَاغْفِرْلِي فَإنِّي مُقِرُّ بِذُنُوبِي عَلي نَفْسِي، وَلاَ يَدْفَعُ الذَّنْبَ العَظِيْمَ غَيْرُكَ».