مسأله 215. واجب است در روز يازدهم و دوازدهم رمي جمرات، يعني انداختن هفت سنگريزه به سه جمره، به اين ترتيب:
اول: جمره اولي.
دوم: جمره وسطي.
سوم: جمره عقبه.
پس اگر برخلاف اين ترتيب رمي مي‌كند بايد دوباره آن‌چه را برخلاف ترتيب انجام داده از سر بگيرد كه ترتيب بعمل آيد. پس اگر مثلا اول به جمره وسطي سنگ انداخت، و بعد به جمره اولي، بايد رمي جمره وسطي را دوباره انجام دهد و بعد از آن رمي جمره عقبه را بجا آورد.
مسأله 216. در روز سيزدهم نيز بر كسي كه ماندن شب بر او به شرحي كه گفته شد واجب شده باشد، رمي جمرات سه گانه واجب است.
مسأله 217. اگر چهار سنگ به جمره انداخت و از روي فراموشي مشغول رمي جمره بعد شد كفايت مي‌كند، و سه سنگ باقي مانده را بعد از آن به جمره اي كه چهار سنگ زده بزند، و اگر عمداً باشد احتياط لازم آن است كه با رعايت ترتيب رمي را دوباره انجام دهد، چنان كه احوط الحاق جاهل است به عامد.
مسأله 218. واجبات ديگر رمي، به شرحي است كه در اعمال مني در رمي عقبه گفته شد.

مسأله 219. اگر كسي رمي جمرات سه گانه را سهواً يا عمداً اگر چه جاهل باشد ترك كرد، بايد اگر به مكه يا خارج مكه هم رفته تا ايام تشريق نگذشته برگردد به مني، و رمي را بجا آورد، و اگر متمكن از رجوع نيست نايب بگيرد و اگر تا ايام تشريق خودش يا نايبش بجا نياورد، بايد در سال بعد خودش يا نايبش رمي را قضا نمايد در ايام تشريق.
مسأله 220. اگر كسي مريض باشد و مأيوس باشد از اين كه بتواند در وقتي كه گفته شد رمي نمايد، ديگري با نيابت او رمي كند، و اگر ممكن باشد سنگ را بدست خود بگيرد، و ديگري رمي كند، و اگر خوب شد اعاده رمي لازم نيست، اگر چه احوط آن است كه در صورتي كه در ايام تشريق خوب شود خودش آن را بجا آورد.
مسأله 221. كسي كه عمداً رمي جمرات را ترك كند حجش باطل نمي‌شود ولي گناه كرده.
مسأله 222. اگر كسي نتواند بواسطه عذري در روز، رمي كند، مي‌تواند در شب قبل از آن روز، آن را انجام دهد.
مسأله 223. اگر رمي يك روز را فراموش كرد روز ديگر يادش آمد، بايد اول قضاي رمي روز گذشته را انجام دهد، و بعد رمي واجب آن روز را بجا آورد.
مسأله 224. كسي كه بر او ماندن شب سيزدهم در مني واجب نيست، لازم نيست روز سيزدهم رمي جمرات نمايد.