مسأله ۳۲۶ـ طواف از ارکان عمره است و اگر عمداً تا زمان از دست رفتن فرصت ترک کند، عمرهاش باطل میشود و تفاوتی ندارد که از حکم این مسأله آگاه باشد یا نباشد.
مسأله ۳۲۷ـ لازم نیست به محض ورود به مکه، طواف را بهجا آورد، بلکه میتواند تا زمانی که وقت وقوف اختیاری در عرفات تنگ نشده، آن را به تأخیر اندازد. (زمان وقوف اختیاری در عرفات از ظهر روز نهم ذیحجه تا غروب شرعی است.) به گونهای که بتواند پس از انجام طواف و اعمال پس از آن، و احرام برای حج وقوف در عرفات را درک کند.
مسأله ۳۲۸ـ اگر عمرهی شخص باطل شود ـ مانند حالتی که ذکر شد و حالتهای دیگری که بیان خواهیم کرد ـ بنا بر احتیاط، باید حج خود را از تمتع به حج اِفراد تبدیل کند و بعد از آن عمرهی مفرده بهجا آورد و سپس در سال بعد، عمره و حج تمتع را اگر بر او واجب بوده بهجا آورد.
مسأله ۳۲۹ـ اگر طواف را فراموش کند و پیش از فوت وقت به یاد آورد، باید طواف و نماز طواف را بهجا آورد و سپس سعی انجام دهد.
مسأله ۳۳۰ـ اگر طواف را فراموش کند وبعد از فوت وقت بهیاد آورد، باید در هر فرصت ممکن قضای طواف و نماز را بهجا آورد، اما اگر پس از بازگشت به وطن خود آن را به یاد آورد، اگر بتواند بدون مشقت و دشواری باز گردد، واجب است که چنین کند، در غیر این صورت باید نایب بگیرد، اما پس از قضای طواف و نماز طواف، بهجا آوردن سعی واجب نیست.
مسأله ۳۳۱ـ کسی که عمداً یا از روی فراموشی طواف را ترک کند و نیز کسی که سهواً بخشی از طواف را انجام نداده باشد، تا زمانی که خود یا نایبش طواف را بهجا نیاورده، چیزهایی که حلال شدنش مشروط به انجام طواف بوده بر او حلال نمیگردد.
مسأله ۳۳۲ـ کسی که بر اثر بیماری یا شکستگی و مانند آن، حتی با کمک دیگران نتواند پیش از فوت وقت طواف کند، باید در صورت امکان او را در حال حمل طواف دهند و در غیر این صورت باید نایب بگیرد.
مسأله ۳۳۳ـ اگر پس از انجام طواف و بازگشتن ـ یعنی خارج شدن از مطاف ـ در تعداد دورهای طواف شک نماید، نباید به شک خود اعتنا کند، بلکه بنا را بر صحت بگذارد، ولی اگر در اثنای طواف، در تعداد اشواطی که انجام داده شک کند، و نداند که در دور هفتم یا کمتر است، طوافش باطل است و باید اعاده کند.