مسأله ۳۴۵ ـ چهارمين واجب از واجبات عمره، سعي است.
مسأله ۳۴۶ ـ واجب است پس از طواف و خواندن دو ركعت نماز طواف، ميان صفا و مروه سعي كند. سعي عبارت است از راه پيمودن ميان آن دو، به گونهاي كه دور اول را از صفا شروع كند و در مروه پايان دهد و دور دوم را از مروه تا صفا طي كند و به همين صورت هفت دور را بپيمايد و در مروه به پايان برد، بنا بر اين آغاز سعي از مروه و پايان دادن آن در صفا صحيح نيست.
مسأله ۳۴۷ ـ براي انجام سعي بايد نيت كند. در نيت سعي نيز مانند نيت احرام، بايد نوع عمل تعيين شود و با قصد قربت و اخلاص همراه باشد.
مسأله ۳۴۸ ـ براي انجام سعي، داشتن وضو و طهارت از جنابت و حيض لازم نيست.
مسأله ۳۴۹ ـ سعي بايد پس از طواف و نماز آن انجام شود و انجام آن پيش از طواف صحيح نيست.
مسأله ۳۵۰ ـ به تأخير انداختن سعي پس از طواف و نماز طواف تا روز بعد از آن جايز نيست، اما تأخير در انجام آن تا شبِ همان روز مانعي ندارد.
مسأله ۳۵۱ ـ در هر دور، بايد تمام فاصلهي ميان صفا و مروه را بپيمايد، اما بالا رفتن از بلندي صفا و مروه لازم نيست.
مسأله ۳۵۲ ـ در زمان انجام سعي، هنگام رفتن به سوي مروه بايد رو به سوي مروه؛ و در هنگام رفتن به سوي صفا بايد رو به سوي آن داشته باشد و اگر در حال رفتن به طرف صفا يا مروه پشت به آن كرده، عقب عقب برود، سعي او صحيح نيست، اما گرداندن صورت به چپ يا راست يا به پشت سر مانعي ندارد.
مسأله ۳۵۳ ـ سعي بايد در مسير متعارف آن انجام شود.
مسأله ۳۵۴ ـ انجام سعي در طبقهي دوم مَسعي صحيح نيست، مگر آنكه برايش محرز باشد كه طبقهي دوم، ميان دو كوه واقع است نه بالاتر از آن، و كسي كه نميتواند در طبقهي همكف سعي كند، بايد براي خود نايب بگيرد، و سعيش در طبقهي دوم صحيح و مجزي نيست.
مسأله ۳۵۵ ـ در هنگام انجام سعي، نشستن و خوابيدن در فاصلهي ميان صفا و مروه براي استراحت، حتي بدون عذر، جايز است.
مسأله ۳۵۶ ـ در صورت توانايي، هركس بايد سعي را شخصاً انجام دهد و انجام سعي به صورت پياده يا سواره اشكال ندارد، ولي پياده راه رفتن افضل است، و اگر راه رفتن بر وي متعذّر باشد، بايد از ديگران كمك بگيرد تا او را با كول كردن يا به نحو ديگر سعي دهند، و اگر آن هم برايش متعذر بود، بايد نايب بگيرد.