مسأله ۳۸۱ ـ دومین واجب از واجبات حج، وقوف در عرفات است. عرفات محل مشهوری نزدیک مکه است و محدودهی آن از درهی عُرنه و ثویّه و نمره تا ذی مجاز؛ و از دو «مأزم»( تنگهای بین عرفات و مشعرالحرام که از حدود عرفات است، اما جزء آن نیست.) تا آخرین حد موقف است و این محدودهها خارج از عرفات قرار دارند.
مسأله ۳۸۲ ـ وقوف در عرفات از عبادات است و باید با نیت همراه باشد که شرایط آن در نیت احرام بیان شد.
مسأله ۳۸۳ ـ منظور از وقوف، حضور در عرفات است، خواه سواره باشد یا پیاده، خوابیده یا ایستاده.
مسأله ۳۸۴ ـ احوط آن است که از لحظهی زوال روز نهم تا غروب شرعی (وقت نماز مغرب) همان روز در عرفات حضور داشته باشد، هرچند بعید نیست که به تأخیر انداختن آغاز وقوف از لحظهی زوال به اندازهی ادای نماز ظهر و عصر (به صورت جمع) به همراه مقدمات آن، جایز باشد.
مسأله ۳۸۵ ـ وقوف مذکور از ظهر روز عرفه تا وقت نماز مغرب واجب است، اما بخشی از آن که رکن حج به شمار میآید، به اندازهای است که تعبیر وقوف بر آن صدق کند، هرچند یک یا دو دقیقه باشد. بنا بر این اگر عمداً و با اختیار خود، مصداق وقوف را بهجا نیاورد، حج او باطل است.
مسأله ۳۸۶ ـ خارج شدن از عرفات پیش از غروب شرعی، حرام است و اگر عمداً پیش از غروب خارج شود، یا از محدودهی آن بیرون رود و باز نگردد، معصیت کرده و باید یک شتر کفاره بدهد، اما حج او صحیح است، و اگر از دادن قربانی ناتوان باشد، هجده روز روزه بگیرد. بنا بر احتیاط باید قربانی را در روز عید قربان در مِنی ذبح کند، هرچند عدم وجوب ذبح کفاره در خصوص منی بعید نیست. و اگر پیش از غروب به عرفات باز گردد، کفارهای بر او واجب نمیشود.
مسأله ۳۸۷ ـ اگر بر اثر فراموشی یا ناآگاهی از مسأله، پیش از غروب از عرفات بیرون رود، در صورتی که قبل از پایان وقت وقوف به یاد آورد، واجب است باز گردد و اگر باز نگردد، معصیت کرده، اما کفارهای بر عهدهاش نیست؛ و اگر پس از پایان وقت متوجه شود، چیزی بر او واجب نیست.