مسأله ۴۳۳ ـ دوازدهمین واجب از واجبات حج و چهارمین عمل از اعمال مِنا، بیتوته است.
مسأله ۴۳۴ ـ بیتوته در مِنا در شبهای یازدهم و دوازدهم ذیحجه واجب است، بنا بر این اگر در روز عید قربان برای بهجا آوردن دو طواف و نمازهای آنها و سعی، از مِنی به مکّهی مکرّمه رفته باشد، باید برای بیتوته به مِنا بازگردد.
مسأله ۴۳۵ ـ بیتوته در مِنا در شبهای مذکور، بر گروههای زیر واجب نیست:
الف ـ بیماران و همراهان و مراقبان آنها، بلکه همهی کسانی که عذری دارند که از جهت آن بیتوته برای آنان دشوار است.
ب ـ کسانی که از گم شدن یا به سرقت رفتن مال و توشهی خود در مکه بیمناکاند.
ج ـ کسانی که این دو شب را تا طلوع فجر در مکه به عبادت بگذرانند و جز عبادت، کاری انجام ندهند، مگر برای ضرورتی مانند خوردن و آشامیدن به اندازهی احتیاج و یا قضای حاجت و تجدید وضو.
مسأله ۴۳۶ ـ بیتوته در مِنا از عبادات است و باید با نیت همراه باشد، با شرایطی که پیشتر بیان شد.
مسأله ۴۳۷ ـ بیتوته از غروب آفتاب تا نیمه شب کفایت میکند، و کسی که بدون عذر، نیمهی نخست شب یا بعض آن را بیتوته نکرده، باید در نیمهی دوم شب بیتوته کند، هرچند بعید نیست که بیتوته کردن در نیمهی دوم شب، در حال اختیار نیز جایز باشد.
مسأله ۴۳۸ ـ کسی که بیتوته واجب در مِنا را ترک کرده، بی آن که شب را در مکه به عبادت گذرانده باشد، باید به ازای هر شب یک گوسفند کفاره بدهد، و بنا بر احتیاط، در این حکم میان معذور و غیر معذور و میان کسی که بر اثر ناآگاهی یا فراموشی چنین کرده، تفاوتی نیست.
مسأله ۴۳۹ ـ کسی که روز دوازدهم مجاز به خروج از مِنا باشد، باید پس از زوال از مِنا خارج شود و خروج پیش از زوال بر او جایز نیست.