[1 - 7] آداب و مستحبات احرام

1 - کسی که می خواهد حج به جا آورد از اول ذی قعده موی سر و ریش را کوتاه نکند.
2 - قبل از احرام بدن خود را شستشو دهد.
3 - موی زیر بغل و عانه را تمیز کند.
4 - ناخن و شارب خود را بگیرد.
5 - هنگام غسل احرام این دعا را بخواند:
«بِسْمِ اللَّهِ و بِاللَّهِ، اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِی نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً وَ اَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ وَ شِفآءً مِنْ کُلِّ دآءٍ وَ سُقْمٍ، اَللَّهُمَّ طَهِّرْنِی وَ طَهِّرْ قَلْبِی وَ اشْرَحْ لِی صَدْری و أَجْرِ عَلی لِسانِی مَحَبَّتَکَ وَ مِدْحَتَکَ وَ الثَّنآءَ عَلَیْکَ، فَاِنَّهُ لا قُوَّةَ لِی إِلاَّ بِکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ اَنَّ قِوامَ دِینِی التَّسْلِیمُ لَکَ وَ الاِتِّباعُ لِسُنَّةِ نَبِیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ».
6 - لباس احرامش سفید و پاکیزه و از جنس پنبه باشد.
7 - آنگاه که جامه احرام را می پوشد، بگوید:
«اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذِی رَزَقَنِی ما اُوارِی بِهِ عَوْرَتِی وَ اُؤَدِّیَ فِیهِ فَرْضِی وَ أَعْبُدُ فِیهِ رَبِّی وَ أَنْتَهِی فِیهِ اِلی ما أَمَرَنِی، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِی وَ أَرَدْتُهُ فَاَعانَنِی وَ قَبِلَنِی وَ لَمْ یَقْطَعْ بِی وَ وَجْهَهُ اَرَدْتُ فَسَلَّمَنِی، فَهُوَ حِصْنِی وَ کَهْفِی وَ حِرْزی وَ ظَهْرِی وَ مَلاذِی وَ رَجآئِی وَ مَنْجایَ وَ ذُخْرِی وَ عُدَّتِی فِی شِدَّتِی وَ رَخآئِی».
8 - هنگام ظهر مُحرم شود.
9 - مستحب است بعد از نماز نیت احرام کند و محرم گردد، بلکه این امر مطابق احتیاط مؤکَّد استحبابیست و بهتر آن است که نیت احرام پس از نماز واجب باشد و اگر نمی تواند نماز مستحب بخواند و بهتر است سه نماز دو رکعتی بخواند، در رکعت اول پس از حمد، سوره «توحید» و در رکعت دوم سوره «کافرون» را بخواند.
10 - بعد از نماز حمد الهی بگوید و صلوات بر پیامبر و آل او بفرستد و بگوید:
«اَللَّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُکَ اَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنِ اسْتَجابَ لَکَ وَ آمَنَ بِوَعْدِکَ وَ اتَّبَعَ أَمْرَکَ فَاِنّی عَبْدُکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ، لا اُوقِی اِلّا ما وَ قَیْتَ وَ لا آخُذُ اِلّا ما اَعْطَیْتَ وَ قَدْ ذَکَرْتَ الْحَجَّ، فَاَسْأَلُکَ أَنْ تَعْزِمَ لِی عَلَیْهِ، عَلی کِتابِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّکَ - صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ - وَ تُقَوِّیَنِی عَلی ما ضَعُفْتُ عَنْهُ وَ تُسَلِّمَ لِی مَناسِکِی، فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِیَةٍ وَ اجْعَلْنِی مِنْ وَفْدِکَ الَّذِی رَضِیتَ وَ ارْتَضَیْتَ وَ سَمَّیْتَ وَ کَتَبْتَ، اَللَّهُمَّ إِنِّی خَرَجْتُ مِنْ شُقَّةٍ بَعِیدَةٍ وَ أَنْفَقْتُ مالِی ابْتِغاءَ مَرْضاتِکَ، اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِی حَجِّی وَ عُمْرَتِی، اَللَّهُمَّ إِنِّی اُرِیدُ التَمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَی الْحَجِّ عَلی کِتابِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّکَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، فَإِنْ عَرَضَ لِی عارِضٌ یَحْبِسُنِی، فَحِلِّی حَیْثُ حَبَسْتَنِی لِقَدَرِکَ الَّذِی قَدَّرْتَ عَلَیَّ، اَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ حِجَّةً فَعُمْرَةً، اَحْرَمَ لَکَ شَعْری وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ عِظامِی وَ مُخِّی وَ عَصَبِی، مِنَ النِّساءِ وَ الثِّیابِ وَ الطِّیبِ، أَبْتَغِی بِذلِکَ وَجْهَکَ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ».
11 - نیت احرام را به زبان آورد.
12 - اگر مرد است تلبیه را بلند بگوید.
13 - پس از گفتن تلبیه واجب، مستحب است بگوید:
«لَبَّیْکَ ذَا الْمَعارِجِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ داعِیًا إِلی دارِ اَلسَّلامِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ غَفَّارَ الذُنُوبِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ اَهْلَ التَّلْبِیَةِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ ذَا الجَلالِ وَ الْإِکْرامِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ تُبْدِئُ وَ الْمَعادُ إِلَیْکَ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ تَسْتَغْنِی وَ یُفْتَقَرُ إِلَیْکَ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ مَرْهُوبًا وَ مَرْعُوبًا إِلَیْکَ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ إِلهَ الْحَقِّ لَبَّیْکَ، لبَّیْکَ ذَا النَّعْماءِ وَ الْفَضْلِ الْحَسَنِ الجَمِیلِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ کَشَّافَ الْکُرَبِ الْعِظامِ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدَیْکَ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ یا کَرِیمُ لَبَّیْکَ».
14 - تلبیه را در حال احرام تکرار کند، تا به جایی برسد که خانه های محدوده مکه زمان رسول الله صلی الله علیه و آله دیده می شود؛ به خصوص در این موارد:
الف - بعد از هر نمازِ واجب و مستحب
ب - وقت سوار شدن و پیاده شدن
ج - وقت رسیدن به شخص سواره
د - هنگام بالا رفتن از سربالایی و سرازیر شدن از آن
هـ - وقت برخاستن از خواب
و - هنگام سحر