مسأله 403- چهارمين واجب عمره تمتع سعى بين صفا و مروه است. صفا و مروه دو كوهى است در كنار مسجد الحرام كه بينشان مسافتى نزديك به چهارصد متر است. در سعى نيت معتبر است كه همراه قصد قربت و اخلاص و اسم خاص آن مشخّص باشد، و به گونهاى نيت كند كه مشخص شود سعى مربوط به چه حج است. و اگر از طرف كسى نايب است، اسم آن شخص را بياورد. و چنانچه حج واجب باشد آوردن كلمه (حجة الاسلام) لازم است.
مسأله 404- در سعى طهارت از حدث، خبث، ستر عورت و ختنه شرط نيست.
مسأله 405- سعى با حركت از اولين جزء صفا به سمت مروه آغاز و از مروه به جانب صفا ادامه مىيابد. رفتن و آمدن بين صفا و مروه هفت بار بايد ادامه يابد، و هر مرتبه آن يك شوط است. بنابراين چهار مرتبه حركت از صفا به جانب مروه است، و سه بار برگشت از مروه به جانب صفا و پايان سعى در مروه خواهد بود. رعايت موالات عرفى بين شوطهاى سعى معتبر است. در سعى بالا رفتن به كوهى كه از يك طرف صفا و از سوى ديگر مروه است واجب نيست. سعى از طبقه بالا- همانند طبقه پايين- درست است و كفايت مىكند.
مسأله 406- هنگام رفتن به سمت مروه بايد آن را روبروى خود قرار دهد همچنانكه هنگام بازگشت به صفا آن را نيز روبروى خود قرار دهد. بنابراين اگر عقب عقب برود، يا به پهلوى راست يا چپ حركت كند، كافى نيست و سعى باطل است. ولى توجه به چپ يا راست و يا پشت سر هنگام رفت و آمد اشكال ندارد. و لازم است سعى از آغاز تا پايان در همان مسير باشد. بنابراين اگر در وسط راه از محل سعى خارج شود و به مسجد الحرام يا جاى ديگر برود، و از آنجا به مروه يا صفا بيايد كافى نيست، البته حركت در خط مستقيم واجب نيست.
مسأله 407- زمان سعى بين صفا و مروه پس از طواف و نماز طواف است. بنابراين اگر عمدا و از روى توجه آن را بر طواف و نماز مقدم كرد، سعى باطل است، و بايد بعد از طواف و نماز اعاده كند. و اگر طواف را فراموش كرد، و بعد از سعى يادش آمد، طواف را انجام دهد و اعاده سعى واجب نيست، حكم كسى كه طواف يا بعضى از شوطهاى آن را فراموش كرده و هنگام سعى متوجه شود، در احكام طواف بيان شد.
مسأله 408- كسى كه سعى را از مروه آغاز كرده است، چه در شوط اول باشد يا در شوطهاى ديگر، عمدا و با آگاهى اين كار را كرده باشد، يا به خاطر ندانستن حكم و يا از روى فراموشى، بايد آن را لغو كند، و سعى را از صفا شروع نموده و به مروه ختم كند.
مسأله 409- واجب است سعى را خود شخص انجام دهد. و در صورتى كه مىتواند آن را انجام دهد، نبايد نايب بگيرد، و لازم نيست سعى را پياده انجام دهد، و مىتواند سواره آن را انجام دهد، و يا توسط افراد ديگر جابجا شود. و چنانچه از همه اين موارد ناتوان بود، نايب بگيرد.
مسأله 410- نشستن بر صفا، و مروه و يا بين صفا و مروه براى استراحت، به شرطى كه آن قدر طولانى نشود كه موالات عرفى از بين برود، جايز است. چنانچه مىتواند براى نوشيدن آب، تطهير چيزى و يا مانند آن، كه به موالات عرفى ضرر نمىزند، سعى را قطع كند.