مسأله 411- اگر سعى را عمدا ترك كند و بداند كه واجب است يا نداند، و با از دست رفتن فرصت پيش از وقوف در عرفات نتواند آن را بجاى آورد، عمره و حج او باطل است.
مسأله 412- اگر به خاطر فراموشى سعى را ترك كند، هر وقت يادش آمد، بايد انجام دهد، هر چند بعد از فراغت از اعمال حج باشد، و اگر نمىتواند خودش انجام دهد، يا به زحمت و مشقت مىافتد، نايب بگيرد.
مسأله 413- اگر شخصى خودش نمىتواند سعى را انجام دهد، حتى سواره و يا توسط ديگران- چنانچه گذشت- بايد نايب بگيرد.
مسأله 414- پس از طواف و نماز، تأخير انداختن سعى به مدت چند ساعت بدون اينكه در انجام سعى سختى و مشقتى باشد، جايز است. اما با اختيار تأخير انداختن سعى تا فردا جايز نيست. اگر عمدا و با توجه تا فردا تأخير بيندازد، سعى باطل است.
مسأله 415- اگر در سعى عمدا و با توجه و به قصد اين كه جزء سعى هست زياد كند، مانند شوط هشتم، نهم و ... سعى باطل است.
اما اگر شوط زيادى را به عنوان عمل جداگانه انجام دهد، هر چند به دنبال سعى باشد، اشكال ندارد. و اگر در سعى سهوا و يا به خاطر ندانستن مسأله زياد كند، سعى باطل نيست.
مسأله 416- اگر از روى خطا و اشتباه در سعى زياد كند، سعى درست است. و آن چه زياد است- خود يك شوط كامل باشد يا بيشتر - مستحب است آن را ادامه دهد تا يك سعى كامل ديگر انجام شود.
مسأله 417- اگر شوطهاى سعى را عمدا كم كند، چه حكم را بداند يا نداند، و تا زمان وقوف در عرفات نتواند آن را جبران كند، حج او باطل است، و بايد در سال آينده آن را اعاده كند. نه اينكه حج تمتع او به حج افراد بدل شود، زيرا با بطلان حج، احرام نيز باطل مىشود.
مسأله 418- اگر از روى فراموشى سعى را كم كند، هر وقت يادش بيايد و مقدار شوط فراموش شده را هم بداند، بايد آن را تكميل نمايد، و اگر بعد از اتمام اعمال حج يا پس از بازگشت به شهر خود متوجه شود، در صورتى كه مىتواند، بايد برگردد و سعى را كامل كند، و اگر نميتواند برگردد، نايب بگيرد، و بهتر است خودش سعى كاملى را به قصدى كه شامل كامل نمودن سعى ناتمام و يك سعى جديد، انجام دهد. و فرق ندارد شوطهاى فراموش شده بعد از اتمام شوط چهارم باشد، يا پيش از آن، و در صورتى كه شوط فراموش شده را نداند، سعى باطل است و بايد سعى كاملى را از نو بجا آورد.
مسأله 419- اگر در عمره تمتع از روى فراموشى سعى را كم كند، سپس به اعتقاد اينكه از سعى فارغ شده است از احرام خارج شود، بايد يك گاو كفاره دهد. و فرق نمىكند خروج از احرام با چيدن ناخن باشد، يا كوتاه كردن موى سر و يا كارهاى ديگر، و در اين صورت اگر مقدار شوط فراموش شده را مىداند، بايد آن را تكميل كند، و اگر نمىداند دوباره سعى كامل به جاى آورد.
مسأله 420- اگر بعد از تقصير در زياد و كم شدن سعى يا كم شدن آن شك كند، با احتمال اينكه در هنگام سعى متوجه اين گونه امور بوده است، سعى درست است و نبايد به شك خود اعتنا كند. و همچنين اگر در مروه باشد و شك كند كه اين شوط، شوط هفتم است يا نهم، نبايد به شك خود اعتنا كند، و سعى درست است و در غير اين دو صورت، شك در عدد شوطها- از هر نوع و شكل باشد- سعى را باطل مىكند، بنابراين مكلف در حفظ و به ياد داشتن عدد شوطها دقت و كوشش نمايد.