واجب چهارم از واجبات عمرهء تمتع، سعی بین صفا ومروه است. وخود یکی از ارکان است که اگر عمداً ترک شود حج باطل خواهد بود، خواه علم به حکم داشته یا جاهل به حکم باشد. وقصد قربت در سعی معتبر است. ولی ستر عورت وطهارت از حدث یا خبث در آن معتبر نیست. وبهتر این است که طهارت رعایت شود.
مسأله 337 سعی باید بعد از طواف ونماز طواف به جا آورده شود. واگر پیش از طواف یا نماز آن به جا آورده شود، لازم است بعد از آنها اعاده شود. وحکم کسی که طواف را فراموش کند وبعد از سعی یادش بیاید، پیشتر گفته شد.
مسأله 338 نیت در سعی معتبر است به این معنی که اگر در عمره است، به نیت عمره واگر در حج است به نیت حج، قربهءً الی الله به جا آورده شود.
رفت وآمد بین صفا ومروه را سعی گویند. صفا در یک طرف ومروه در طرف دیگر قرار دارد. رفتن از اول جزء از صفا به مروه را یک شوط گویند. وهمچنین برگشتن از اول جزءِ مروه به صفا یک شوط است. وتمام سعی هفت شوط است. بنابر این سعی از صفا شروع ودر شوط هفتم به مروه ختم می شود. واحتیاط لازم در این است که موالات (پی در پی بودن) را مراعات کند به طوری که فصل معتد به، در بین اشواط حاصل نشود. ووقتی حاجی بخواهد از مسجد الحرام به مسعی برود، صفا طرف دست راستش قرار می گیرد.
مسأله 339 هرگاه سعی را از مروه شروع کند، اگر یک شوط به جا آورده یعنی از مروه به صفا رسیده، باید آن را لغو دانسته واز صفا شروع نماید، وچنان چه بعد از شوط اول باشد، مثل اینکه در بین راه صفا ومروه در شوط دوم باشد، آن را نیز لغو نموده وسعی را از صفا از سر بگیرد
مسأله 340 لازم نیست رفت وآمد (سعی) بین صفا ومروه، پیاده باشد وسعی سواره بر حیوان یا دوش انسان یا چرخ هایی که فعلاً در آن جا متداول است، جایز است. ولی در هر حال باید ابتدا از صفا وختم به مروه باشد.
مسأله 341 لازم است رفت وآمد بین صفا ومروه از راه متعارف باشد، واگر از صفا از توی مسجد یا راه دیگری به سوی مروه برود کافی نیست. بلی لازم نیست رفت وآمد، در یک خط مستقیم باشد.
مسأله 342 واجب است هنگام توجه به مروه آن را رو به روی خود قرار دهد. وهمچنین در بازگشت از مروه به صفا، باید متوجه به صفا باشد. پس اگر به هنگام سعی به طور عقب گرد برود،کفایت نمی کند. والتفات به طرف راست وچپ وپشت سر، هنگام سعی عیبی ندارد.
مسأله 343 نشستن روی صفا یا مروه یا در بین آن ها به جهت استراحت عیبی ندارد، گرچه احوط این است که بین آن دو ننشیند.