مستحب است که از در مقابل حجر الاسود به طرف صفا خارج شود، با رعایت وقار وآرامش. ووقتی بر صفا بالا رفت به کعبه نگاه کند، وبه طرف رکنی که حجر الاسود در آن است متوجه شود وخدای را حمد وثنا گوید ونعمت های الهی را به یاد آورد.
سپس هفت مرتبه «اللَّهُ أکبَرُ» بگوید،
وهفت مرتبه «اَلْحَمْدُ للَّهِ» بگوید،
وهفت مرتبه «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ» بگوید،
وسه مرتبه «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَ یُمیتُ، وَهُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ، وَهُوَ عَلی کُلِّشَی ءٍ قَدیر».
سپس بر محمد وآل محمد صلوات بفرستد بعد سه مرتبه بگوید: «اللَّهُ أکبَرُ عَلی ما هَدانا وَ الْحَمْدُللَّهِ ِ عَلی مااولانا، وَ الْحَمْدُللَّهِ ِ الحَیِّ القَیّومِ، وَالْحَمْدُللَّهِ الحَیِّ الدائِمِ».
سپس سه مرتبه بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، وَ لا نَعْبُدُ اِلاَّ اِیَّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»
و سه مرتبه بگوید: «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ الْعَفْوَ وَ الْعافِیَهءَ وَ الْیَقینَ فی الدّنْیا وَ الآخِرَهءِ».
و سه مرتبه بگوید: «اَللّهُمَّ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنهءً، وَفِی الْاخِرَهءِ حَسَنَهءً، وَقِنا عَذابَ النَّارِ».
بعد صد مرتبه «اللَّهُ أکبَرُ» بگوید.
و صد مرتبه «اَلْحَمْدُ للَّهِ» بگوید،
وصد مرتبه «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ» بگوید،
وصد مرتبه «الحمدلله» بگوید،
وصد مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ» بگوید،
بعد بگوید: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ، اَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَ نَصَرَ عَبْدَهُ، وَ غَلَبَ الْأَحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، اَللّهُمَّ بارَِکَ لی فی المَوتِ وَ فیمَا بَعْدَ المَوْتِ، اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ مِنَ ظُلْمَهءُ الْقَبْرِ وَ وَحْشِتِهُ، اَللّهُمَّ اَظِلنی فی ظِلَّ عَرْشِکَ یَوْمَ لا ظِلَّ اِلَّا ظِلِّکَ».
و دین وخویشتن واهل وعیال خود را به خدا بسپارد واین کار را زیاد کند، پس بگوید: «اسْتَوْدِعَ اللَّهُ الرَّحْمنُ الرَّحیمَ الَّذی لاتَضیعُ وَدائِعُهُ دینی وَ نَفْسِی وَ أهلی، اَللّهُمَّ اسْتَعْمِلْنی عَلَی کِتابِکَ وَ سنَّهءِ نَبِیِّکَ، وَ تَوَفَّنی عَلَی مِلَّهءَ وَ اَعِذْنی مِنْ الْفِتْنَهءٍ».
سپس سه مرتبه «اللَّهُ أکبَرُ» بگوید، وآن را دو بار اعاده کند، ویک بار دیگر نیز تکبیر بگوید، وبعد آن را اعاده کند، واگر همهء آن را نتواند پس مقداری را که می تواند انجام دهد.
از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده است که آن حضرت به صفا بالا می رفت به طرف کعبه روی می کرد وبعد دو دست خود را بلند می کرد سپس می گفت: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْب أذْنَبْتُهُ قَطُّ، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَیَّ بِالْمَغْفِرَهءِ، فَإِنَّکَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ، أللّهُمَّ افْعَلْ بِی ما أنْتَ أهْلُهُ، فَإِنَّکَ إنْ تَفْعَلْ بِی ما اَنْتَ أهْلُهُ تَرْحَمْنِی وإن تُعَذِّبْنِی فَاَنْتَ غَنِیٌّ عَنْ عَذابِی، وَ اَنَا مُحْتَاجٌ إلی رَحْمَتِکَ، فَیا مَنْ اَنَا مُحْتاجٌ إلی رَحْمَتِهِ ارْحَمْنِی اَللّهُمَّ لاتَفْعَلْ بِی ما اَنَا أهْلُهُ فَإِنَّکَ إِنْ تَفْعَلْ بِی ما اَنَا اَهْلُهُ تُعَذِّبْنِی، وَ لَمْ تَظْلِمْنِی، اَصْبَحْتُ اَتَّقِی عَدْلَکَ، وَلا اَخافُ جَوْرَکَ فَیا مَنْ هُوَ عَدْلٌ لایَجُورُ ارْحَمْنِی».
و از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: اگر می خواهی مال وثروتت زیاد شود پس وقوف در صفا را زیاد کن در صفا زیاد بایست.
و مستحب است پیاده سعی کند وبا آرامش ووقار راه برود تا به محل منارهء اوّلی برسد پس به طرف منارهء دوّمی هروله نماید، سپس با وقار وآرامش راه برود تا به مروه بالا رود وبر بالای مروه همان اعمالی را انجام دهد که در صفا انجام داده بود، واز مروه به طرف صفا بر می گردد به همین صورت که گفتیم، واگر سواره باشد در میان دو مناره سرعت کند.
پس سزاوار است که بکوشد تا گریه کندخود را به گریه وادار کند وبسیار خدا را بخواند.
و برای زنان هروله نیست.