واجب دوازدهم از واجبات حج، بودن شب یازدهم ودوازدهم است در منی. وقصد قربت در آن معتبر است. وچنان چه حاجی روز عید را جهت به جا آوردن طواف وسعی به مکّه برود، واجب است به منی برگشته وشب را در آن جا بماند، وکسی که در حال احرام از شکار خودداری نکرده، واجب است شب سیزدهم را نیز در منی بماند. وهمچنین است کسی که با زن نزدیکی کرده است بنابر احتیاط. وبرای غیر این ها کوچ کردن از منی بعد از ظهر روز دوازدهم جایز است. ولی چنان چه تا شب در منی باقی ماند، واجب است شب سیزدهم را نیز بماند.
مسأله 431 هر گاه آمادهء حرکت وکوچ از منی شد واز جای خود حرکت نمود وبه جهت ازدحام ومانند آن نتوانست قبل از غروب از منی برایش ممکن باشد واجب است بماند. واگر ممکن نباشد یا دشوار باشد جایز است از منی شبانه خارج شود وبنابر احتیاط یک گوسفند باید بکشد.
مسأله 432 کسی که بودن شب در منی بیش از مقداری که بتواند رمی جمرات کند واجب نیست. وواجب نیست تمام شب را در منی باشد ومی تواند از سر شب تا بعد از نیمهء شب یا از قبل از نیم شب تا طلوع فجر در آن جا بماند. و اولی برای کسی که نصف اول شب را آن جا مانده وبیرون رفته، این است که پیش از طلوع فجر وارد مکّه نشود.
مسأله 433 چند طایفه از وجوب بیتوته در منی مستثنی هستند:
1 - کسانی که از بیتوته معذورند، مانند بیمار وپرستارش وکسی که بر جان ومال خود در آن جا بترسد.
2 - کسی که در مکّه تمام شب ویا باقیمانده از شب اگر بعد از دخول در شب از منی خارج شده ومشغول به عبادت بوده به جز حاجت ضروری مانند خوردن وآشامیدن وتطهیر وامثال آن ها کار دیگری نداشته.
3 - کسی که طواف خانهء خدا را نموده ودر عبادت خود باقی مانده ودر عبادت خود باقی مانده سپس از مکّه بیرون رفته واز عقبهء مدنیین گذشته باشد. چنین شخصی می تواند در راه بیتوته نماید ولازم نیست خود را به منی برساند.
مسأله 434 کسی که بیتوتهء منیرا عمداً ترک کند، برای هر شب باید یک گوسفند کفاره بدهد. و احتیاط این است که در صورت فراموشی یا ندانستن حکم نیز کفاره بدهد. واحوط برای شخص معذور از بیتوته را ترک نموده کفاره نیست. وهمچنین کسی که بعد از انجام طواف وسعی از مکّه به سوی منی خارج شده ودر اثر راه بندان قبل از فجر به منی نرسیده، بر چنین شخصی نیز کفاره نیست.
مسأله 435 کسی که از منی کوچ کرده وبعد از اینکه شب شد در شب سیزدهم جهت کاری به منیبرگشت، واجب نیست در منی بیتوته کند.