چون به زيارت آن حضرت در احُد رفتى نزد قبرش بايست و اين زيارت را بخوان:
السَّلامُ عَلَيْكَ يا عَمَّ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا خَيْرَ الشُّهَداءِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا أَسَدَ اللَّهِ وَ أَسَدَ رَسُولِهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ جاهَدْتَ فِي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَ جُدْتَ بِنَفْسِكَ، وَ نَصَحْتَ رَسُولَ اللَّهِ، وَ كُنْتَ فِيما عِنْدَ اللَّهِ سُبْحانَهُ راغِباً،
بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِي، أَتَيْتُكَ مُتَقَرِّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ بِزِيارَتِكَ، وَ مُتَقَرِّباً إِلى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِذلِكَ، راغِباً إِلَيْكَ فِي الشَّفاعَةِ،
درود بر تو ای عموی پیامبر خدا، درود و رحمت الهی بر تو باد. درود بر تو ای برترین شهیدان راه حق، درود بر تو ای شیر نیرومند خدا و شیر شجاع رسولش. من گواهی می دهم که تو در راه خدای متعال به راستی جهاد کردی و جان عزیزت را فدای دین او نمودی. تو با تمام وجود، رسول خدا را یاری کردی و همواره به پاداش و رضایت پروردگار سبحان چشم داشتی.
پدر و مادرم فدای تو باد! من با اشتیاق به زیارت تو آمده ام تا با این زیارت، به خدای بزرگ تقرب جویم و از این راه به پیامبر اکرم (ص) نزدیک شوم. من به تو پناه می آورم و تو را شفیع خود قرار می دهم، امیدوارم که شفاعت تو را در پیشگاه الهی دریابم.
أَبْتَغِي بِزِيارَتِكَ خَلاصَ نَفْسِي مُتَعَوِّذاً بِكَ مِنْ نارٍ اسْتَحَقَّها مِثْلِي بِما جَنَيْتُ عَلى نَفْسِي، هارِباً مِنْ ذُنُوبِيَ الَّتِي احْتَطَبْتُها عَلى ظَهْرِي، فَزِعاً إِلَيْكَ رَجاءَ رَحْمَةِ رَبِي،
أَتَيْتُكَ مِنْ شُقَّةٍ بَعِيدَةٍ، طالِباً فَكاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ، وَ قَدْ أَوْقَرَتْ ظَهْرِي ذُنُوبِي، وَ أَتَيْتُ ما أَسْخَطَ رَبِي، وَلَمْ أَجِدْ أَحَداً أَفْزَعُ إِلَيْهِ خَيْراً لِي مِنْكُمْ أَهْلَ بَيْتِ الرَّحْمَةِ،
با زیارت تو، در پی نجات جان خویشم و به تو پناه می آورم از آتشی که به سبب گناهانم سزاوار آن شده ام. از بار سنگین گناهانی که بر دوش کشیده ام گریزانم و با امید به رحمت پروردگارم، به سوی تو پناه آورده ام.
از راهی دور به زیارت تو شتافته ام، در جست وجوی رهایی خویش از دوزخ. گناهانم پشتم را خم کرده و مرتکب اعمالی شده ام که خشم پروردگارم را برانگیخته. اما جز شما خاندان رحمت، پناهگاهی نیافتم که به آن پناه ببرم و برایم بهتر از شما سراغ ندارم.
فَكُنْ لِي شَفِيعاً يَوْمَ فَقْرِي وَ حاجَتِي، فَقَدْ سِرْتُ إِلَيْكَ مَحْزُوناً، وَ أَتَيْتُكَ مَكْرُوباً، وَ سَكَبْتُ عَبْرَتِي عِنْدَكَ باكِياً، وَ صِرْتُ إِلَيْكَ مُفْرِداً،
وَ أَنْتَ مِمَّنْ أَمَرَنِيَ اللَّهُ بِصِلَتِهِ، وَ حَثَّنِي عَلى بِرِّهِ، وَ دَلَّنِي عَلى فَضْلِهِ، وَ هَدانِي لِحُبِهِ، وَ رَغَّبَنِي فِي الْوِفادَةِ إِلَيْهِ، وَ أَلْهَمَنِي طَلَبَ الْحَوائِجِ عِنْدَهُ،
أَنْتُمْ أَهْلُ بَيْتٍ لا يَشْقى مَنْ تَوَلّاكُمْ، وَ لايَخِيبُ مَنْ أَتاكُمْ، وَ لا يَخْسَرُ مَنْ يَهْواكُمْ، وَلا يَسْعَدُ مَنْ عاداكُمْ.
پس امروز که روز نیاز و درماندگی من است، شفیع من باش! همانا من با دلی اندوهگین به سوی تو شتافتم، و با غم هایی سنگین به درگاهت آمدم، و اشک هایم را در حضور تو ریختم و تنها به تو پناه آوردم.
تو از کسانی هستی که خداوند مرا به پیوند با تو فرمان داده، و به نیکی کردن نسبت به تو تشویق نموده، و فضیلت تو را به من نشان داده، و قلبم را به محبت تو راهنمایی کرده است. او مرا به آمدن به سوی تو ترغیب نموده، و درونم را به طلب حاجات نزد تو الهام بخشیده است.
شما خاندانی هستید که هر کس به شما تولّی جوید، هرگز تیره بخت نخواهد شد. و هر کس به درگاهتان آید، ناامید بازنخواهد گشت. هر که شما را دوست بدارد، زیانکار نخواهد بود، و هر که با شما دشمنی ورزد، هرگز سعادتمند نخواهد شد.
پس رو به قبله می كنى و می گويى:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. اللَّهُمَّ إِنِي تَعَرَّضْتُ لِرَحْمَتِكَ بِلُزُومِي لِقَبْرِ عَمِّ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، لِيُجِيرَنِي مِنْ نَقِمَتِكَ وَ سَخَطِكَ وَ مَقْتِكَ فِي يَوْمٍ تَكْثُرُ فِيهِ الْأَصْواتُ، وَ تَشْغَلُ كُلُّ نَفْسٍ بِما قَدَّمَتْ، وَ تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها، فَإِنْ تَرْحَمْنِي الْيَوْمَ فَلا خَوْفَ عَلَيَّ وَ لاحُزْنَ، وَ إِنْ تُعاقِبْ فَمَوْلىً لَهُ الْقُدْرَةُ عَلى عَبْدِهِ، وَ لاتُخَيِّبْنِي بَعْدَ الْيَوْمِ، وَ لاتَصْرِفْنِي بِغَيْرِ حاجَتِي، ...
خدایا بر محمد و خاندان محمد درود فرست. خدایا! من با التزام به زیارت قبر عموی پیامبرت (ع) در برابر رحمت تو قرار گرفته ام، تا مرا از خشم و عقاب و نفرین تو در آن روزی که صداها بلند است و هر کسی به آنچه پیش فرستاده مشغول است و از خود دفاع میکند، پناه دهی.
اگر امروز بر من رحم کنی، دیگر نه ترسی بر من است و نه اندوهی. و اگر مرا عقوبت کنی، سرورم! تو بر بنده ات توانایی و اختیار داری. ولی مرا پس از این روز ناامید مگردان، و مرا با دست خالی بازمگردان...
وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِكَ وَ رَجاءَ رَحْمَتِكَ، فَتَقَبَّلْ مِنِي، وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلى جَهْلِي، وَ بِرَأْفَتِكَ عَلى جِنايَةِ نَفْسِي، فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِي، وَ ما أَخافُ أَنْ تَظْلِمَنِي، وَلكِنْ أَخافُ سُوءَ الْحِسابِ، ...
فَبِهِما فُكَّنِي مِنَ النَّارِ، وَ لا تُخَيِّبْ سَعْيِي، وَ لايَهُونَنَّ عَلَيْكَ ابْتِهالِي، وَ لا تَحْجُبَنَّ عَنْكَ صَوْتِي، وَ لا تَقْلِبْنِي بِغَيْرِ حَوائِجِي، يا غِياثَ كُلِ مَكْرُوبٍ وَ مَحْزُونٍ، وَ يا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَلْهُوفِ الْحَيْرانِ الْغَرِيقِ الْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ،
فَصَلِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ انْظُرْ إِلَيَّ نَظْرَةً لا أَشْقى بَعْدَها أَبَداً، وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِي وَ عَبْرَتِي وَ انْفِرادِي، فَقَدْ رَجَوْتُ رِضاكَ، وَ تَحَرَّيْتُ الْخَيْرَ الَّذِي لايُعْطِيهِ أَحَدٌ سِواكَ، فَلا تَرُدَّ أَمَلِي،
و با این زیارت به درگاه تو تقرب جستم، در جستجوی خشنودی تو و امید به رحمت بی کرانت. پس این دعایم را بپذیر و با بردباری ات بر نادانی ام ببخشا، و با مهرت بر گناهانم چشم بپوش، که به راستی جُرمم بزرگ است. نه از این می ترسم که به من ستم کنی، بلکه از سختی حساب بیم دارم...
پس به حق این دو بزرگوار (محمد و آل محمد)، مرا از آتش دوزخ رهایی بخش! و تلاشم را بی نتیجه مگذار، و تضرعم را در نظرت خوار مشمار، و صدایم را از خودت محجوب مکن، و مرا با دست خالی بازمگردان. ای فریادرس هر درمانده و اندوهگین! ای گشاینده گرفتاریِ هر وحشتزده حیران و غرق شده در ورطه هلاکت!
بر محمد و خاندان محمد درود فرست، و به من چنان نظر کن که پس از آن هرگز بدبخت نشوم. به گریه ها و تضرع تنهاییم رحم کن، که من به رضایت تو امید بسته ام، و خیری را طلبیده ام که هیچ کس جز تو نمی تواند آن را عطا کند. پس آرزویم را برمگردان.
اللَّهُمَّ إِنْ تُعاقِبْ فَمَوْلىً لَهُ الْقُدْرَةُ عَلى عَبْدِهِ وَ جَزائِهِ بِسُوءِ فِعْلِهِ، فَلا أَخِيبَنَّ الْيَوْمَ، وَ لاتَصْرِفْنِي بِغَيْرِ حاجَتِي، وَ لا تُخَيِبَنَّ شُخُوصِي وَ وِفادَتِي، فَقَدْ أَنْفَدْتُ نَفَقَتِي، وَ أَتْعَبْتُ بَدَنِي، وَ قَطَعْتُ الْمَفازاتِ، وَ خَلَّفْتُ الْأَهْلَ وَ الْمالَ وَ ما خَوَّلْتَنِي، وَ آثَرْتُ ما عِنْدَكَ عَلى نَفْسِي، وَ لُذْتُ بِقَبْرِ عَمِ نَبِيِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ ابْتِغاءَ مَرْضاتِكَ، فَعُدْ بِحِلْمِكَ عَلى جَهْلِي، وَ بِرَأْفَتِكَ عَلى ذَنْبِي، فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِي، بِرَحْمَتِكَ يا كَرِيمُ يا كَرِيمُ.
بارالها! اگر عقوبت کنی، سرور و مولایی هستی که بر بنده و مجازات او به سبب کردار ناشایستش توانایی. پس امروز مرا ناامید مگردان و با دست خالی بازمگردان. زحمات و تلاش هایم را بی پاسخ مگذار، چرا که تمام دارایی خود را هزینه کرده ام، جسم خویش را به رنج افکنده ام، راه های دشوار را پیموده ام، و خانواده و مال و هر آنچه به من عطا کرده بودی را پشت سر نهاده ام. آنچه نزد توست را بر خود ترجیح داده ام و به قبر عموی پیامبرت - درود خدا بر او و خاندانش باد - پناه آورده ام.
با این زیارت به درگاه تو تقرب جستم تا رضایتت را به دست آورم. پس با بردباری ات بر نادانی ام و با رحمتت بر گناهم ببخشا، که به راستی جُرمم بزرگ است. ای بخشنده ی بزرگوار! ای کریمِ بی همتا! به رحمتت از من درگذر.