روايت شده كه حضرت فاطمه (س) دو ركعت نماز می گزارد كه جبرئيل (ع) تعليم او كرده بود، در ركعت اوّل بعد از حمد صد مرتبه سوره قَدْر و در ركعت دوّم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحيد و چون سلام می گفت اين دعا را می خواند:
«سُبْحانَ ذِي الْعِزِ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ، سُبْحانَ ذِي الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظِيمِ، سُبْحانَ ذِي الْمُلْكِ الْفاخِرِ الْقَدِيمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ، سُبْحانَ مَنْ تَرَدّى بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ، سُبْحانَ مَنْ يَرى اثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفا، سُبْحانَ مَنْ يَرى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَواءِ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا لا هكَذا غَيْرُهُ».
پاک و منزّه است آن ذات با عظمتی که دارای عزّتی سرفراز و برتر است. پاک است آن صاحب جلالتی با شکوه و عظمتی بی همتا. پاک است آن مالکی با سلطنتی پرافتخار و جاودانه. پاک است آن کس که زیبایی و جمال را در بر گرفته و پاک است آن که نور و وقار را پوشیده است. پاک است آن که ردپای مورچه را بر سنگ سخت می بیند و پرواز پرنده را در هوا مشاهده می کند. پاک است آن ذاتی که این چنین است و هیچ کس جز او این گونه نیست.
شيخ در مصباح المتهجد فرموده: سزاوار است كسى كه اين نماز را بجا می آورد چون از تسبيح فارغ شود زانوها و آرنج ها را برهنه نمايد و بچسباند همه مواضِع سجود خود را به زمين بدون مانع و حايلى و حاجت خود را از خدا بخواهد و دعا كند آنچه می خواهد و در همان حال سجده بگويد:
«يا مَنْ لَيْسَ غَيْرَهُ رَبٌّ يُدْعى، يا مَنْ لَيْسَ فَوْقَهُ إِلهٌ يُخْشى، يا مَنْ لَيْسَ دُونَهُ مَلِكٌ يُتَّقى، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ وَزِيرٌ يُؤْتى، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ حاجِبٌ يُرْشى، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ بَوَّابٌ يُغْشى، يا مَنْ لايَزْدادُ عَلى كَثْرَةِ السُّؤالِ إِلّا كَرَماً وَجُوداً وَ عَلى كَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَ صَفْحاً، صَلِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بي كَذا وَ كَذا».
ای که هیچ معبودی جز او نیست که خوانده شود، ای که هیچ خدایی بالاتر از او نیست که از او ترسید، ای که هیچ پادشاهی پایین تر از او نیست که از او پرهیز کرد، ای که هیچ وزیری ندارد که به او مراجعه شود، ای که هیچ دربانی ندارد که رشوه بگیرد، ای که هیچ نگهبانی ندارد که مانع شود، ای که با زیادتی درخواست ها جز به بخشش و سخاوتش افزوده نمی شود و با فراوانی گناهان جز به عفو و گذشتش افزوده نمی گردد. بر محمد و خاندان محمد درود فرست و با من چنین و چنان کن.
و به جاى كلمه «كذا و كذا» حاجات خود را از خدا بخواهد.