برچسب نماز حضرت فاطمه (ع)
زبان: فارسی

نماز حضرت فاطمه (ع)‏

روايت شده كه حضرت فاطمه (ع) دو ركعت نماز می گزارد كه جبرئيل (ع) تعليم او كرده بود، در ركعت اوّل بعد از حمد صد مرتبه سوره قَدْر و در ركعت دوّم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحيد و چون سلام می گفت اين دعا را می خواند:

 «سُبْحانَ ذِي الْعِزِ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ، سُبْحانَ ذِي الْجَلالِ‏ الْباذِخِ الْعَظِيمِ، سُبْحانَ ذِي الْمُلْكِ الْفاخِرِ الْقَدِيمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ، سُبْحانَ مَنْ تَرَدّى‏ بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ، سُبْحانَ مَنْ يَرى‏ اثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفا، سُبْحانَ مَنْ يَرى‏ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَواءِ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا لا هكَذا غَيْرُهُ».

«منزه است صاحب عزت بلندمرتبه و برتر، منزه است صاحب جلال والای بزرگ، منزه است صاحب فرمانروایی باشکوه دیرین، منزه است آنکه شادی و زیبایی پوشیده، منزه است آنکه نور و وقار بر خود پیچیده، منزه است آنکه اثر مورچه را بر سنگ صاف می‌بیند، منزه است آنکه جای پای پرنده را در هوا می بیند، منزه است آنکه چنین است و جز او چنین نیست.»

شيخ در مصباح المتهجد فرموده: سزاوار است كسى كه اين نماز را بجا می آورد چون از تسبيح فارغ شود زانوها و آرنج ‏ها را برهنه نمايد و بچسباند همه مواضِع سجود خود را به ‏زمين بدون مانع و حايلى و حاجت خود را از خدا بخواهد و دعا كند آنچه می خواهد و در همان حال سجده بگويد:

 «يا مَنْ لَيْسَ غَيْرَهُ رَبٌّ يُدْعى‏، يا مَنْ لَيْسَ فَوْقَهُ إِلهٌ يُخْشى‏، يا مَنْ لَيْسَ دُونَهُ مَلِكٌ يُتَّقى‏، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ وَزِيرٌ يُؤْتى‏، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ حاجِبٌ يُرْشى‏، يا مَنْ لَيْسَ لَهُ بَوَّابٌ يُغْشى‏، يا مَنْ لايَزْدادُ عَلى‏ كَثْرَةِ السُّؤالِ إِلّا كَرَماً وَجُوداً وَ عَلى‏ كَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَ صَفْحاً، صَلِ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بي كَذا وَ كَذا».

«ای آنکه جز او پروردگاری نیست که خوانده شود، ای آنکه فوق او خدایی نیست که از او ترسیده شود، ای آنکه پایین تر از او پادشاهی نیست که از او پروا شود، ای آنکه وزیری ندارد که به او رجوع شود، ای آنکه حاجبی ندارد که رشوه پذیرد، ای آنکه دربانی ندارد که از او بیمناک باشند، ای آنکه بر اثر بسیاری خواهش جز کرم و جودش افزون نگردد و بر اثر بسیاری گناه جز گذشت و چشم پوشی اش فزونی نیابد، بر محمد و آل محمد درود فرست و با من چنین و چنان کن.»

و به جاى كلمه «كذا و كذا» حاجات خود را از خدا بخواهد.