حضرت زهرا (س) پس از هجرت به مدينه مدتي به همراه پدر بزرگوارش در خانه ابو ايوب انصاري اقامت گزيد تا اينكه پيامبر (ص) براي سوده -همسر پيامبر- خانه اي تهيه ديد. بعد از آن دخت نبي در آن خانه همراه سوده بود.
وقتي كه پيامبر (ص) با ام سلمه ازدواج نمود دخترش را به خانه او برد. در اين خانه بود كه حضرت علي (ع) از ايشان خواستگاري نموده و سپس آن حضرت براي زندگي مشترك خانه اي تهيه ديد.
در الطبقات الكبري آمده است:
چون علي (ع) با فاطمه (س) ازدواج كرد، آن حضرت خانه اي تهيه ديد كه با خانه پيامبر (ص) فاصله داشت و پس از اندكي پيامبر (ص) پيش فاطمه (س) رفت و فرمود: می خواهم خانه ات را نزديك خود منتقل كنم. در نهايت به خانه اي كه متعلق به «حارثة بن نعمان» و نزديک ترين منزل به منزل پيامبر (ص) بود، نقل مكان نمودند. آنان در اين محل زندگي می كردند تا اينكه خانه اي كنار مسجد ساخته شد و حضرت پيامبر (ص) آن را در اختيار علي (ع) و فاطمه زهرا (س) قرارداد و ظاهراً تا پايان زندگي مشترك در آن خانه زندگي می كردند.
همچنين قضيه سد الابواب - بسته شدن درب خانه همه اصحاب که به مسجد النبی باز می شود به غير از در خانه علي (ع) - دال بر اين است كه آن حضرت و فاطمه (س) در سال سوم هجري و بعد از آن نيز در خانه اي كه در كنار مسجد ساخته شده بود زندگي می كردند. اين خانه دو درب داشت كه يكي به مسجد باز می شد و حضرت هنگام نماز از آن درب وارد مسجد می شدند و درب ديگري هم به بيرون مسجد باز مي شد كه رفت آمد روزمره از آن صورت مي گرفت.
از اين خانه، در اكثر روايات شيعه و سني، با عنوان «بيت فاطمه» يا «حجرة فاطمه» ياد شده است. همه شواهد و قرائن دال بر اين است كه خانه اي كه حضرت علي (ع) و فاطمه (س) به همراه فرزندان خود در آن زندگي می كردند، ديوار به ديوار خانه پيامبر (ص) بود. طبري چنين مي نويسد: «و كان بيتها ملاصق بيت رسول الله (ص)».