در مسجد پيغمبر (ص) بسيار نماز بگزار، چون براى هر نماز در آن مكان شريف، معادل ثواب يك هزار نماز در نامه اعمال نمازگزار می نويسند، و خصوصاً بين منبر و مرقد منوّر آن حضرت افضل است.
از حضرت رسول (ص) مروى است كه فرمودند: بين قبر و منبر من باغى از باغ هاى بهشت است، و حدود روضه شريفه طولًا از قبر منوّر تا موضع منبر آن حضرت، و عرضاً از منبر تا ستون چهارم قرار گرفته، و مستحبّ است اين دعا را در روضه مباركه بخوانند:
«اللَّهُمَّ إِنَّ هذِهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِياضِ جَنَّتِكَ، وَ شُعْبَةٌ مِنْ شُعَبِ رَحْمَتِكَ، الَّتِي ذَكَرَها رَسُولُكَ وَ أَبانَ عَنْ فَضْلِها، وَ شَرَفِ التَّعَبُّدِ لَكَ فِيها، فَقَدْ بَلَّغْتَنِيها فِي سَلامَةِ نَفْسِي، فَلَكَ الْحَمْدُ يا سَيِدِي عَلى عَظِيمِ نِعْمَتِكَ عَلَيَّ فِي ذلِكَ
خدایا، اینجا بوستانی از بوستان های بهشت تو، و شاخه ای از شاخه های رحمت توست که پیامبرت از آن یاد کرده و فضیلت و شرافت عبادت در آن را بیان نموده است. تو آن را با سلامت جانم به من رساندی. پس ستایش از آن توست، ای آقای من، بر این نعمت بزرگت که بر من ارزانی داشتی
وَ عَلى ما رَزَقْتَنِيهِ مِنْ طاعَتِكَ، وَ طَلَبِ مَرْضاتِكَ، وَ تَعْظِيمِ حُرْمَةِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، بِزِيارَةِ قَبْرِهِ وَ التَّسْلِيمِ عَلَيْهِ، وَ التَّرَدُّدِ فِي مَشاهِدِهِ وَ مَواقِفِهِ
و بر آنچه به من روزی کردی از طاعتت، و جستن خشنودیت، و بزرگداشت حرمت پیامبرت ـ که درود خدا بر او و خاندانش باد ـ به زیارت قبرش و سلام بر او، و رفت و آمد در مکان های مقدس و مواقف او.
فَلَكَ الْحَمْدُ يا مَوْلايَ، حَمْداً يَنْتَظِمُ بِهِ مَحامِدُ حَمَلَةِ عَرْشِكَ، وَ سُكَّانِ سَماواتِكَ لَكَ، وَ يَقْصُرُ عَنْهُ حَمْدُ مَنْ مَضى، وَ يَفْضُلُ حَمْدَ مَنْ بَقِيَ مِنْ خَلْقِكَ
پس ستایش از آن توست، ای مولای من! ستایشی که همه حمدهای حاملان عرشت و ساکنان آسمان هایت را در بر می گیرد، و از آن فراتر می رود از هر ستایشی که آفریدگان گذشته ات گفته اند، و برتر است از هر حمدی که باقی ماندگان از مخلوقاتت می توانند بگویند.
وَ لَكَ الْحَمْدُ يا مَوْلايَ، حَمْدَ مَنْ عَرَفَ الْحَمْدَ لَكَ، وَ التَّوْفِيقَ لِلْحَمْدِ مِنْكَ، حَمْداً يَمْلَأُ ما خَلَقْتَ وَ يَبْلُغُ حَيْثُ ما أَرَدْتَ، وَ لا يَحْجُبُ عَنْكَ وَ لا يَنْقَضِي دُونَكَ، وَ يَبْلُغُ أَقْصى رِضاكَ وَ لا يَبْلُغُ آخِرَهُ أَوائِلُ مَحامِدِ خَلْقِكَ لَكَ
و ستایش از آن توست ای مولای من! ستایش کسی که ستایش را برای تو شناخت و توفیق ستودن را از تو یافت؛ستایشی که هر آنچه آفریده ای را پر کند، و به هر کجا که خواسته ای برسد؛ نه از تو حجاب شود و نه پیش از رسیدن به تو پایان یابد؛
به نهایت خشنودیت می رسد، و آغازین ستایش های آفریدگانت به پایانش نمی رسد.
وَ لَكَ الْحَمْدُ ما عُرِفَ الْحَمْدُ، وَ اعْتُقِدَ الْحَمْدُ، وَ جُعِلَ ابْتِداءَ الْكَلامِ الْحَمْدُ، يا باقِيَ الْعِزِ وَ الْعَظَمَةِ، وَ دائِمَ السُّلْطانِ وَ اْلْقُدْرَةِ وَ شَدِيدَ الْبَطْشِ وَ الْقُوَّةِ، وَ نافِذَ الْأَمْرِ وَ الْإِرادَةِ، وَ واسِعَ الرَّحْمَةِ وَالْمَغْفِرَةِ، وَ رَبَّ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ
و ستایش مخصوص توست، آنگاه که ستایش شناخته شود و باور گردد و سرآغاز هر سخن، حمد و سپاس باشد. ای پاینده عزت و عظمت، ای پایدار در فرمانروایی و قدرت، ای سختگیر در کیفر و توانا، ای نافذ در امر و اراده، ای گسترده در رحمت و آمرزش،ای پروردگار دنیا و آخرت
كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لَكَ عَلَيَّ يَقْصُرُعَنْ أَيْسَرِها حَمْدِي، وَ لا يَبْلُغُ أَدْناها شُكْرِي، وَ كَمْ مِنْ صَنائِعَ مِنْكَ إِلَيَّ لا يُحِيطُ بِكَثْرَتِها وَهْمِي، وَ لا يُقَيِّدُها فِكْرِي.
چه بسیار نعمت های تو بر من که سپاس هایم از کوچک ترین آنها نیز ناتوان است، و شکرگزاری ام به ناچیزترین آنها نمی رسد. و چه بسیار الطاف و بخشش های تو به سوی من که اندیشه ام از کثرت آنها احاطه نمی یابد، و فکرم توان شمارش آن ها را ندارد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى نَبِيِّكَ الْمُصْطَفى، عَيْنِ الْبَرِيَّةِ طِفْلًا وَ خَيْرِها شابّاً وَ كَهْلًا، أَطْهَرِ الْمُطَهَّرِينَ شِيمَةً، وَ أَجْوَدِ الْمُسْتَمْطَرِينَ دِيمَةً، وَ أَعْظَمِ الْخَلْقِ جُرْثُومَةً، الَّذِي أَوْضَحْتَ بِهِ الدَّلالاتِ، وَ أَقَمْتَ بِهِ الرِّسالاتِ، وَ خَتَمْتَ بِهِ النُّبُوَّاتِ، وَ فَتَحْتَ بِهِ بابَ الْخَيْراتِ وَ أَظْهَرْتَهُ مَظْهَراً، وَ ابْتَعَثْتَهُ نَبِيّاً وَ هادِياً أَمِيناً مَهْدِيّاً، داعِياً إِلَيْكَ، وَ دالّاً عَلَيْكَ، وَ حُجَّةً بَيْنَ يَدَيْكَ.
خدایا، درود فرست بر پیامبر برگزیده ات، که او چشمه ی آفرینش در کودکی و بهترین آنها در جوانی و میانسالی بود. پاک ترین پاکان در خُلق و خو، و بخشنده ترین باران های رحمت، و بزرگ ترین آفریده در اصل و نسب. همان کسی که به واسطه ی او نشانه های هدایت را آشکار کردی، و به دست او رسالت ها را برپا داشتی، و به او ختم نبوت نمودی، و به برکت او دروازه ی نیکی ها را گشودی. او را آشکارا مبعوث کردی، و به پیامبری و هدایتگرِ امین و راه یافته برانگیختی؛ دعوت کننده به سوی خودت، و راهنمای به سوی خودت، و حجتی آشکار در پیشگاه خودت.
اللَّهُمَّ صَلِ عَلَى الْمَعْصُومِينَ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ الطَّيِبِينَ مِن اسْرَتِهِ، وَ شَرِّفْ لَدَيْكَ بِهِ مَنازِلَهُمْ، وَ عَظِمْ عِنْدَكَ مَراتِبَهُمْ، وَ اجْعَلْ فِي الرَّفِيقِ الْأَعْلى مَجالِسَهُمْ، وَ ارْفَعْ إِلى قُرْبِ رَسُولِكَ دَرَجاتِهِمْ، وَ تَمِّمْ بِلِقائِهِ سُرُورَهُمْ، وَ وَفِرْ بِمَكانِهِ انْسَهُمْ».
خدایا، درود فرست بر معصومان از خاندان او (پیامبر) و پاکان از دودمانش، و مقام هایشان را نزد خودت گرامی بدار، و درجاتشان را در پیشگاهت بزرگ گردان، و در ملأ اعلی (بهشت برین) مجالسی برایشان قرار ده، و درجاتشان را تا نزدیکی پیامبرت بالا ببر، و با دیدار او شادی شان را کامل کن، و در جایگاه او مونس و آرامششان را فراوان ساز.