تاریخچه بقیع
بقیع، زمین مستطیل شکلى در شرق مدینه است که ابتدا ۱۰۰ در ۱۵۰ متر بوده، ولى بارها توسعه پیدا کرده است. برخى آن را در اصل ۸۰ در ۸۰ متر دانسته اند که بعدها با اضافه شدن به آن، به ۱۵۰ در ۱۰۰ متر رسید.
از برخى روایات، استفاده می شود که اولین کسى که از مهاجران در بقیع دفن شد، عثمان بن مظعون بود و پس از او، جناب ابراهیم، پسر پیامبر اکرم (ص) بود. همچنین اولین کسى که از انصار در بقیع دفن شد، اسعد بن زراره بود. او به هنگام ساخت مسجدالنبى، از دنیا رفت.
مسلمانان از دیرباز، اقدام به بازسازى و ساختن گنبد براى شخصیت هاى بزرگ اسلامى کردند که گنبد سبز پیامبر و گنبدهایى که در عراق، ایران، سوریه و... وجود دارند، شاهد این مطلب هستند و تنها وهابیان، به خاطر تحجر و کج فهمى، با این کار مخالفت کرده اند.
علاوه بر قبور برخی زنان، دختران و اصحاب پیامبر (ص)، چهار امام از امامان شیعه «امام حسن مجتبی (ع)، امام زین العابدین (ع)، امام باقر (ع) و امام صادق (ع)» در بقیع دفن هستند که تا قبل از ظهور وهابیت، دارای گنبد و بارگاه بودند؛ اما گنبد و ضریح مطهر ایشان توسط وهابیان تخریب شد و اموال نفیس ضریح این چهار امام، توسط وهابیان به غارت رفت.
غیر از قبور مطهر امامان در بقیع، بیت الاحزان، قبر حلیمه سعدیه (دایه پیامبر)، قبور دختران و همسران پیامبر اکرم (ص)، قبر مالک و قبور عمه هاى پیامبر اکرم (ص) نیز داراى گنبد بودند که همه آنها توسط وهابیان تخریب شد.
فاجعه تخریب بقیع
چنان که گفته شد، مسلمانان از آغاز، به قبور بزرگانشان توجه و احترام داشتند و بر فراز آنها، گنبدهایى می ساختند که از جمله آنها، گنبد مطهر رسول خدا (ص) است که از اول تاکنون، بوده است. مزار بزرگان و امامان بقیع (ع) نیز از این قاعده مستثنى نیست. ابن جبیر (قرن ۶) و ابن بطوطه (قرن 8) در سفرنامه های خود، بقیع را به زیبایى توصیف کرده، از گنبد زیبا و بسیار بلند ائمه بقیع، یاد کرده اند. سمهودى نیز از گنبد ائمه اهل بیت (ع)، به عنوان گنبد باعظمت و بلند یاد کرده است.
اما جریان متحجر وهابى، در ۸ شوال سال ۱۳۴۴ ق. اقدام به تخریب آن نمود و به احساسات میلیون ها نفر از مسلمانان، توجهى نکرد. جالب این جاست که آنها به نگهدارى از لباس ها و اسباب منزل، خانه، شمشیر و تخت خواب آل سعود اقدام وافر نموده اند و از آثار یهودیان مدینه نیز تاکنون محافظت کرده اند؛ ولى آثار رسول خدا و اهل بیت (ع) را خراب کردند.
تخریب بقیع، با عکس العمل شدید مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان مواجه گردید. مسلمانان ایران، عراق، قفقاز، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، تاتارستان، ترکیه، افغانستان، چین، مغولستان و هندوستان، در برابر این مسئله موضع گیرى کردند. دولت و مجلس آن روز ایران نیز در این زمینه، موضع گیرى رسمى کرد.
همچنین فقیهان و بزرگانى چون آیت الله العظمى سید ابوالحسن اصفهانى، آیت الله شیخ محمد خالصى و آیت الله شهید سید حسن مدرس، این اقدام را محکوم کردند.
در کنفرانس کشورهاى اسلامى، مرحوم شیخ محمدحسین کاشف الغطاء، سید امین حسینى مفتى فلسطین، و سید محمدتقى طالقانى (آل احمد) نماینده آیت الله العظمى بروجردى در مدینه، شرکت کردند. همچنین مراجع و بزرگانى دیگرى مانند آیات عظام حاج شیخ عبد الکریم حائرى، حاج آقا حسین قمى، سید محسن حکیم، سید هبة الدین شهرستانى و امام خمینى، در این مورد موضع گیرى کردند و امام خمینى در این زمینه، نامه اى خطاب به شاه عربستان نگاشت.